Korkmadan hissedeceksin;
Sensiz geçecek günler.
Umursamadan yoluna devam edeceksin
Bitmeyecek o kış, o bahar.
Galip geleceksin
Ben sana bir gölgeyim,
Namım denizler kadar
Gökyüzünde geceyim.
Adını yazsam kaldıramaz
Cennetteki bulutlar
Bir kış günü,
Dört bir yan karlar altında
Dört bir yan aklar içerisinde,
Elimde bir eldiven,
Belimde bir kaban, yünden
Yürüyorum buzlu yollarda
Anlatma
zaten anlatsalar da pek anlamam,
yahut anlarım da anlamamazlıktan gelirim,
en iyi yaptığım şeydir bu
Kaybederim.
Kara
Benim bu dünya üzerindeki bahtım
Geceden de kara.
Düşünmeden karar veren bu başım,
Maalesef ki bana yük.
Yine bir yolculuk bekler beni
Toprakların eriyip çamur olduğu sırada,
Gözlerine feda olan ben değil miyim?
Eğilip de boynu bükük kalan şu başaklara
Sarılıp da dik tutan bir ben değil miyim?
Yetemedim kelimelerine, dudaklarına
Kara kaplı bir defter gibi gönlüm,
Gören de bir, görmeyen de bir
Yıkılan dağlar kadar şu ömrüm
Saran da bir, sarmayan da bir.
Artık matemin utanılması geçti
Gün aşırı.
Senin gözlerine bakarak
Yürüyerek kuru otların arasından
Rüzgarların huzurlu sesine karşı
Göğüs gererek.
Sabahı
Sahi, bir sebep gibi misin onlar için?
Yahut bir seçenek mi, kenarda tutulan?
İnsanlığa ne kadar değer veriyorsan,
Sen de o kadarsın — onlar için.
Ve bir renk cümbüşü, bir yanı yüreğinin,
Beklemek, bir ömür beklemek gerekli sanki
bir adım uzaktan seyretmek o yürektekini
Sahi, ne güzellikler akacak o ırmağından o cennetin?
Hangi biri, senin bakışlarınla boy ölçüşebilir ki?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!