Yüreğim acıyor anne bugün,
Ne susturabıldım ağıtlarını, ne de haykırışlarını.
heyyyy şair dıyo bana acemi şair,
Kır bu gece benim kırıldığım gibi, kaleminide
Yazma sevdanın dizelerini anlamaza,
Ben bile anlatamamışım kelimelerimde,
Boynu bükük bırakmışım hecelerin.
Başını göğüs kafesime vuruyo anne,
Dar yerlerde bırakmışım.
Kanımı içine çekmiş, aşk aşk dıye,
Bir durmak istermiş, durduramadığı dünyada,
Bir kan kusmuş, tutamadığı vefasızlıkta.
Ben kalbimle helalleşemedim anne,
O'na aşkını vererek helalleşemedim.
Bana gönlü kırık anne kalbımın.
Beni yerimden çıkart, onun ellerıne ver dıyo.
Her aşka dair yazdığım cümleler,
Denizdeki bir su damlasıymıs sadece.
Anlatamamışım ana, ne kalemim de,
Ne şiirim de, ne de gözlerim de.
Alıp başını git dıyo bana.
Oysa hiç bilmiyor ki, benım aşımda, başımda o.
Dunyaya kırıldım, onu üzdüm,
Vefasıza gönül verdim, ağlayanım o oldu.
Sevemez deyıp gunahıma girseler de,
Tek içime girendi yüreğim.
O varsa bende varım anne,
Son gidişinde helalleştı yuregım benle,
Dayanamadı yıne bana,
Kalpgözüyle görmüş kahpe dunyanın oyunlarını,
Kendımle beraber onu da yormuşum.
Ama bana son sözüydü giderken,
Ben yıne de bir senin ruhunla varolmuşum dedi bana
Bir sende sevda olmuşum, yaradana olan aşkınla...
Kayıt Tarihi : 15.10.2013 20:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!