bir ömür ağlayıp da sende hiç gülme gülüm
havaî yürek selinden ben çok yerlerde hiçtim
cayıp da dönme sakın sevgisiz ne ki ölüm
hüsrana gaye oldum hicran şerbetin içtim
ne gönülde yatan ufak bir umut kırıntısı
ne de yaşanacak bir ilk bahar var
bağ ve bahçeler de tarumar oluşta dağıldı
kurudu tümden tüm gönüllerde ki çiçekler
kaya çatlakları öz suyunu hep beklemekte
iç çekerek gözlerinde ki kanlı yaşlarla
özlem ve hasret içinde
kıvılcımlar fırlatır şimşekler kahpenin tam da bağrına
kar kurt eder dururmuş karlar kardeşlerim yürürken
sese duyarlıdır her daima lağım fareleri kurdukları tuzakta
patavatsızca yuvarlarken ağzımızdan dil sözleri
duygularımız ve vicdanlarımız kökten çürüdü
her şeyimiz olmuş hoş bir zaman
geleceği bilip bilmeden baltalıyoruz
yaşanılan bu kan gölünde
hüznü boğazlayıp kısmetimizi arıyoruz
kemiğe de bıçak zorlayıp durur
kin dolu gözlerle kalleşçe vurur
yaş kalmadı gözde damarı kurur
madem benle yoksun var git o zaman
koyma beni darda vebali yaman
Bir görüşte gül yüzün düştüm bir kül rengine
içim yandı köz oldu attın gönle halatı
bu fani alemde kız rastlamadım dengine
neye yarar ki sevmek kim görmüş ki vuslatı
kırk kulplu sihirli bir kazan da
arar da durur gün ışığını
yuvalanmış toprağın altına
bulanlarını boğuyor çekişte altına
çürütülmüş tüm duygularımız gibi
yok edilmiş tüm değerlerimiz gibi de
kıt aklına yandığım
gafı yaptı yapmasına da
hokkası çok mu çok ağırdı
içimi yerinden oynatırken cümleleri
ne alçaksın sen desem mi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!