altına kahrı kustuğum koca çınarlar
kıvrım kıvrımda kıvranıyor çöl varı dertler de
o yalın ayakla dolaştığım sokaklar
zemheri gelecek diye deli deli dövünüyor
hüsran kokan algıların dalyasında
gönlüm nankörlüğü kucaklıyorlar hüzzamlarda
de hadi gönül söndür
o gözlerinin içinde ki kıpkızıl ateşi
illa ki
ruhun kar tanesi gibi temizi gerektir
ancak o vakit atacaksın içinde ki illeti
durup da seyreyledim bu kokuşmuş alemi
sağlam bir yanı yok ki bir ben ne halt yiyeyim
bir düzeni de yoktur yükler durur elemi
hesap sorarlar bana hal buysa ne diyeyim
herkesler kendi öz cürümünde gömülüdür
herkesse
sadece ve sadece kendi kendinedir namahrem
tacizci hor bakışlarımızın altında yatansa
zihinlerde illaki de bir elin kiri
Cerahat-ı meçhul yarayla sığınırken bahtıma
Edâmallahtır tek dileğim sevgimizin kurtuluşuna
Es’ab-ı umarına mı yakalandık biz yoksa
bitsin gayri bu çile dön gönlünü sevgiye
gel inada son ver ki vuslata da dalalım
yalnızlığa set çek yar erişesin övgüye
--aşkın pak görkeminde her an mutlu olalım
ne gönülde yatan ufak bir umut kırıntısı
ne de yaşanacak bir ilk bahar var
bağ ve bahçeler de tarumar oluşta dağıldı
kurudu tümden tüm gönüllerde ki çiçekler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!