heyhat ki
hep yüreğinde ters döndürüldü hislerim
o sensin yürekten söküşte atığım
nankör limanlı kadın
bütün gün sendeledim dertli başım döndükçe
gönül hep debelendi kalbe ağrı girince
isyanları oynadım umutlar da söndükçe
gece boyu maziyi sayıklarım derince
eğer ki bir çocuğa içten isteyerek gülümse-dinse
güneş olduğunun resmidir
çünkü o minik çocuğun
hayatınca kalbi hep seni taşıyacaktır
zira onun eli kolu ve gizli bir itici gücü olacak sındır
tüm ömrü boyunca
uygunsuz bir dürtü var hiç durmaz ki
hep içimin de ta içinde
küfran mı desem hain ve arsız mı hiç bilemem ki
şıp diye çıkıveriyor her anımda da önümde
en olmadık vefasızlığın karanlığında
kim ne ile meşgulse koyup da öyle gider
aşkın özünü saran yükselecektir haliyle
yoz gönül isen eğer merkep deveyi güder
kalpte ihlası yoksa ölçülmez emsaliyle
illa ki nefsi yenmek tamah olmaz aleme
bu bîilâç gönlü sar gören acıyıp vah der
hiç salâh bulamaz ki kem göz musallat oldu
gelip de görsem seni ne olur dersin kader
bir firak oluşunla ten sararıp da soldu
tek bakışla us çaldın ve sendin kalbe konan
has bir gönül öz selini iyi tanır be şair
ancak ona kapılınca ki bir hayat yaşanır
şair kim be dost ben de kimim ki
şu an ölsem hiçbir yerde bir esemem bulunmaz
zira ben içimin ham arzularını dökemem ki
görkemli gül diye ulu ortaya
aşkla yanıp kavruldum sendin benim kanım da
bir gülmedin yüzüme yüreğim dondu bile
beni hasretin yıktı sensizlik var yanım da
gel sende vur istersen dosttan da yedim sille
yük ettin hicranı sen sevgine kandığım da
yıktığın vuslatın anma gününde
hoş geçmiş yıl diye yanarsın duysan
derdinle yanışta biten dününde
akan hicranlara ağlarsın duysan
iblisin gününe gün doğar uysan
kûn feyekün
ey Allah’ım sen bir emirle oldurdun tüm mekanı
oysaki bizler nankörce bitiriyoruz olmuş ve olanı
her dem nefisle koşup da durduk ve her şeye aç baktık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!