Uğur getirecek diye beklerken,
Minicik böceklerden.
Gitti Uğur zemheri de,
Sicim sicim ağladık.
Uğur’lar göçtü,
Şiir.#KadirÜNLÜ.2/8/20
#ÇINAR
Yakıyordu yaz sıcağı
Ağustosun yedisiydi
Oysa ne kadar da serindi
Herkes Napolyon olmuş
Para bürümüş fal taşı merhametsiz gözleri
Gene kırdı taş yürekli biri
Paramparçayım bu gün
Topladım parçalarımı yığdım yatağın üstüne
Kan ter içinde
Yoruldum yasak aşkından,her gece ağlamaktan
Her ayrılık başka azap,kavuşmalar boşuna
Yoruldum boşuna seni kendimin sanmaktan
Sildim göz yaşlarımı,unutacağım seni
Anmasan adımı yaksan resmimi
Sen beni ömrünce unutamazsın
Kararır hayatın zehrolur ömrün
Sen beni ömrünce unutamazsın
Uyuttum ağlayarak sinemde seni
Unuttum sevgili,unuttum seni
Buğulu bakışların,sıcak ellerini
Unuttum sevgili,unuttum seni
Özlemem ay yüzünü,beyaz tenini
Usandırır fazlası derlerdi inanmazdım
Usandım be güzelim,şikarından usandım
Her sabah gerdanına şiirlerimi takardım
Usandım be güzelim,yazmaktan da usandım
Ölüm hep bize,hep bize düşüyorsa,
Hep bizim anamız avradımız,
çocuğumuz ağlarken,
Hep mutlu azınlık gülüyorsa,
Bu Zalimler Dünyasında..!
Bir kumru gibisin,
kumru gibi kalbimle uyuyan,
Uyandırmaya kıyamadığım...
Keşke hiç uyanmasan,uyanırsan uçarsın..
Tutunamaz kanatlarına kalbim,
Daraldım,bunaldım,
Zehirlendi nefesim,
Kayboldu bedenim,kısıldı sesim,
Arap saçı caddeleri,
Horlayan motorları,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!