Filminin makarasında bir masal
sarılmışlığıyım yaşamakların
Ortasında bir göz, perde ve dram
açılmışlığıyım hatırlı kadrajların.
Tamamsa ışıklar süzülür içimden
geçirgenliğiyim karanlığın
Bir rüya kırığıdır dökülen her yaprak,
Zamanın nabzı atar, kırık ve hevessiz.
Gökyüzü pas tutar, taşar içimden ırmak,
Bir anı eğilir suyun yüzüne sessiz.
Evlerin duvarında solgun bir ses uyur,
Atalarının şahdamarına vuran yaşam korkusu,
Yüzyılların içinden sızar, taşar, dolaşır insanda.
Bir ayaz soluğu, bir sezgi, bir eski anı dokusu,
Kaygısını yazar sonbahara elemli bir mektupda.
Ve O ki, adresi zaman aşırı düğümlere gebe;
Yaşamaktan öğrendiğim şeyler var;
Kokusuz bir bahçede gül solumak gibi,
telaşsız bir soyut yaşamak.
Şapkadaki tavşan gibi kıpırtısız ve bilge
Katıksız bir umut
Sayılmalı var olmak.
Vakit kendi izini sürer her yürekten.
Bir gidiş başlar, sessizce;
Bir kalış biter, fark etmeden.
Yaşamak;
Kokusuz bahçede gül solumak gibi,
Kirpiğimin hicri öksüz,
silikti ismim — izsizdim.
Kımıltısız, öykülü bir yüz,
hükmüm yoktu.
Bilirdim.
İklimini süzdüm gizlinin,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!