İzzettin Bilgin Şiirleri - Şair İzzetti ...

Gönül, niye derdimi bilmezsin,
Yaralarıma merhem sürmezsin.
Ne söylesem dinlemezsin,
Yaralarıma merhem sürmezsin.
Bülbül gibi ötmezsin gönül,
Yaralarıma merhem sürmezsin.

Eser belki bazen yüreğin,
Sararır belki damarlarındaki kan,
Allah aşkıyla dolar kalbin,
Taht kurmuş menekşelerim.

Kardeş olsun Bilgin'e,

Bahdat’lı güzele benziyorsun,
Bu gönülü hiçe sayıyorsun,
Aşığım, vurgunum sana,
Anla artık daha ne diyim sana.
Kır çiçeğim beni anlamak istemiyorsun,
Yamaçlardan yuvarlanmış gibiyim,

Gözlerim yoluna baka baka kör oldu,
Seni bekleye bekleye gençliğim bitti.
Senin geleceğin yok, hayat bana zindan,
Yeter artık, ben kendimden bıktım.
Bu ayrılığa gücüm kalmadı.
Seni düşündüğümde, hayallere dalıyorum,

Sevgin yeter bana,
Gidişin keder bana,
Gönlüm hep sevgiden yana,
Hep seni sevdim.
Anlasan biraz beni,
Yakma ne olur,

Sonu gelmeyen bir yolda yürüyorum,
Bilmiyorum nereye doğru yürüyorum,
Ve…
Ne halde olduğumu,
Seni özledim,
Keşke elimde olsa da,

Seni sevdim,

Hiç kimseye gönül vermedim.

Hep seni düşünüyorum,

Sevdim seni,
Bir bilsen ne kadar sevdiğimi,
Seni kalbim de taşıdım,
Sen ise beni kalbinde bile taşıyamadın,
Senin için ölmeyi bile göze aldım,
Ama sen ölmek ister misin?

Seni sevmek ateşte yanmak gibidir,
Mecnun olup çöle düşmek gibidir,
Seni sevmek aslında,
Benim kendimi unutmamdır.

Seni sevmek zehirli oktur,

Yürek mi dayanır, senin gidişine?
Senin verdiğin sevgiye,
Benimle paylaştığın günlere,
Sensiz geçilmiyor zaman.

Üzülüyorum senin bu kaçışına,