İzzettin Bilgin Şiirleri - Şair İzzetti ...

Tek başıma kaldım,
Dağın başında,
Yalnızlıktan içim yanıyor,
Beni arayan yok mu?

Bu fakirlik beni öldürüyor,

Anneciğim seni çok özlüyorum,
Yanımdayken kıymetini bilemedim.
O narin ellerinden öpmek isterim,
Sende beni özledin mi anne..?

Kimse senin gibi bana bakmıyor,

Bir sözle bağladın beni kendine,
Yıllardır peşinden sürüklüyorsun;
Bıktırdın sen beni canımdan,
Nazlı çiçeğim sen buna aşk mı diyorsun?

Bir gün güldürüp üç gün ağlatırsın,

Bu cihan, hayal değil mi ki,
Sensizlik bana dostumu hatırlattı,
Otuz günlük görmeyeli, cihan ağlattı
Yahut gelmek yahut gitmek.
Çırpınışlarım zamanı tüketiyor,
Bu mısralar derdimi söylemeye yetmiyor,

Yar gitmiş cihana,
Gönül oldu pervane,
Aşka oldum divane,
Sen nereye gidersin, YAREY.
Gönül kendini kaptırdı,
Sevdam kendini sattırdı,

Yıldızlardan sonra, doğan güneşe benzemiyorsun,
Bahar gecelerini bana zehir, zindan ediyorsun,
Senin yüzünden başıma gelenleri, biliyor musun,
Yıldızlardan sonra doğan güneşe benzemiyorsun.
Kollarıma bir kelepçe gibi bağlandın,
Ne ettiysem bana değil de, bir başkasına kandın,

Beni birazcık seviyorsan,
Gelirsin.
Beni buralarda rezil etmek istemiyorsan,
Dinlersin.
Beni kalbine koymuşsan,
Çekip gitmezdin.

Bir kısmet diledim sazım,
Gözleri sanki üzüm,
Her dem onu düşünürüm,
Üç günüm kaldı, çıkar sözüm.
Kolaydır onu düşünmek,
Onu sevmek, ona bağlanmak,

Sakine bacı,
Git yarimin yanına,
Onu ne kadar sevdiğimi anlat.
Onun için uyumadığımı,
Bilsin bundan sonra.
Onun için şiir yazdığımı,

Her seher vaktinde, bir pencere açılır,
Gül yüzümde gülücükler saçılır,
Yüzümdeki sıcaklık, yüreğimin sıcağını anlatır,
Bilir misin? Bu can niçin vardır?
Dağlardaki kırlangıç olmak isterdim,
Seni kendime, âşık etmek isterdim,