Şiir, beni hayata bağladı,
Şiir, beni sonu gelmeyen yollardan çıkardı.
Bana yaşama sevinci verdi.
Şiir, benim hayat kaynağım oldu,
Şiir, sevmeyi, sevilmeyi ve de gülmeyi öğretti.
Şiir, dert ortağım, gölgem oldu,
Açlık dağ başında ise,
Ben zirvesindeyim.
Hani duygular kalır kalpte,
Söylendi tüm sözler dilden dile.
Âşık oldum mu? Ne
Sabahın ilk ışıklarıyla, memleketimde gün başlar,
Her taraf cıvıl cıvıl,
Çocuklar toplanır mimar Sinan parkında,
Salıncaklara binerler coşarcasına,
Yazın da tütün kokar ovalarında,
Çobanlar hayvan otlatır,
Sana geliyorum yüreğimle,
Sevgin ellerimde.
Sıcak dağ yamacın dikenli vadilerinden,
Kavurucu kumlardan, yalın ayak geliyorum.
Nefes alamıyorum, sen olmadan gülemiyorum,
Çok üşüyorum, içimdeki sancıya sarılıyorum,
Gözyaşlarımı sayfalara döküyorum,
Şiirlerimi mısralara yazıyorum,
Her sözü defterime akıtıyorum,
Yine, vefasız yar sevmiyor.
Ağacın, yaprağı gibi, yüzüm sararıyor,
Tütün yaprağı gibi sararıp soluyorum
Aşk nedir? Tanımlayamıyorum,
Bazen ıssız limanlara götürüyor,
Bazen de deliymiş gibi tanıtıyor,
Zehir gibi canımı aldı,
Bu benim köyüm,
Tütün kokulu evim,
Yaramaz olan köpeğim,
Konuşamayan güzelim.
Bu benim sevgim,
Gelmedi, nazlı çiçeğim,
Gelir misin bana?
İçelim birlikte kana kana,
Gezelim yan yana,
Bir bura, bir ora.
Hep yanında olmak isterim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!