Ben Tanrı’nın sıradan, herhangi bir kuluyum,
Ayşe’den doğdum hem de, Mustafa’nın oğluyum,
Şairim kimse bilmez, söyler yazar gizlerim,
Gönlüm böyle avunur, belki de bir deliyim.
8 Ocak 1986 Çarşamba / Ankara
Deli dolu yaşamak, belki en doğru olan,
Zira akıp gidiyor, sessiz sedasız zaman.
Mal, mülk, makam dediğin, elden ele dolaşır,
Tahtında yeller eser, hani nerde Süleyman?
27.11.2014
Dememiş miydim sana, ahım tutacak bir gün,
Bana yaptıklarını çekeceksin büsbütün,
Ben affetsem de seni, Tanrı affetmeyecek,
El açıp O’na yalvar, çok üzgünüm çok üzgün.
27 Nisan 1988- Çarşamba / Ankara
Dememiş miydim sana, ahım tutacak bir gün,
Bana yaptıklarını çekeceksin büsbütün,
Ben affetsem de seni, Tanrı affetmeyecek,
El açıp O’na yalvar, çok üzgünüm çok üzgün.
11 Temmuz 1987-Cumartesi / Ödemiş
Ben Ege’nin ucunda, yosun kokan fenerim
Gündüz uyur sessizce, geceye uyanırım.
Martılar çekilince, akşam olup kıyıya,
Gözlerim dalar gider, çırpınan engin suya.
Ben bir balıkçı idim, denizlerdi mekânım,
Sahilde bir seleden ibaretti dükkânım.
Her akşam sessizliğe bırakırdım teknemi,
Taşıdığım bir ağdı, biraz da balık yemi.
Yıldızlar gülümserken, salardım ağı suya,
Sonra dalardım çöküp, bambaşka bir duyguya.
Hayat bu sonu meçhul, bilinmeyen bir denklem,
Kimine zevk ü sefa, kimine her gün elem,
Belli değil kim kime hesap verir Mahşerde?
İlelebet payidar değildir ya bu âlem.
25 Mart 1997 – Salı / İzmir
Sarsılıp yılıkmışım, temelimden derinden.
Yitirmişim her şeyim, beklentim yok yarından.
Enkazın altındayım, tükeniyor umudum,
Ay karanlık bu gece, dünya koca bir zindan.
Bir ipin üstündeyim, pür dikkat yürüyorum,
Düşsem kurtuluşum yok, iki yanım uçurum.
İp uzun sonu meçhul, bilmem nereye bağlı,
Kaderim cambazlıkmış, ip üstünde mahsurum,
5 Ekim 2010- Salı / İzmir
Denizler aşıp da gelen işgalci!
Yorgun Mehmedimi, öldü mü sandın?
Yıllarca cepheden cepheye geçti,
Atlas Ayyıldızım, soldu mu sandın?
Koca koca gemilerin geldiyse,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!