İsmail Poyraz Kılıç Şiirleri - Şair İsma ...

Gözlerimde yangın, içimde hüzün,
Bir aşkın külleriydi savrulan dün.
Dokunduğun her şey hâlâ bende,
Ama sen yoksun.

Sana inanan o saf (Adam) kız vardı,

Sana ihanet yakışmadı, bana da bu acı,
Bir şehir suskun, bir kalp virane…
Gözlerin hâlâ en güzel yalanları fısıldıyor,
Ama ben, inanmak için çok geç kaldım.

Sevdim, hem de kendimden geçer gibi,

Bir sessizlik var, tam kalbimin ortasında,
Adı sen, söylemesi yasak bana.
Gözlerin, bir sonsuzluğun kapısı,
Baktıkça kayboluyorum içinde savunmasız.

Bir tek sen varsın, bilmeden hüküm süren,

Aşk bir bahardı, gözlerinde yeşeren,
Ellerin yüreğime dokunduğunda,
Güneş gülümserdi usulca.
Şimdi ise gökyüzü gri,
Ve adını anmak bile,
Sızlatıyor eski bir yarayı.

Seni seviyorum kadın!
Gözümde büyümeni seviyorum,
Huzur veren sesini seviyorum,
Beni sevmeni seviyorum.

Seni özlüyorum kadın!

Gözlerin uzaklara dalmış,
Yıldızlarla konuşuyorsun gibi.
Sesin yankılanıyor içimde,
Hasretinle ben de yalnızım şimdi.

Geceler sensiz çekilmez,

Aşkta yarın yoktur sevgili,
An gelir, nefesimiz karışır rüzgâra,
Bir çiçek açar tam da vedanın eşiğinde,
Ve gözlerimizde kaybolur bütün yarınlar.

Kalplerimiz, kendi ateşinde pişen bir kor,

Sevgisi bir mum alevi gibi titredi,
gözlerimde son bir ışık aradı,
ama bulamadı…
Öyle sessiz, öyle çaresiz çekildi içime,
söylenmemiş sözler gibi dudağımda kaldı.
Rüzgâr, ismini fısıldamıyordu artık,

Benim adım İsmail poyraz kılıç.
Kendimce şiirler yazarım, hatta hiç kimsenin tahmin etmediği kadar fazla.
Bir adet kitabım var, içinde mecruh şiirler.
Yaşantımdan ezgiler, geçmişimden hatıralar, yüreğimden izler.

Benim adım İsmail Poyraz Kılıç.

Gözlerinde gizlenen serüven,
Bir deniz gibi derin, bir rüzgar gibi özgür.
Bir kadını anlamak,
Sözcüklerde kaybolup yeniden doğmaktır.

Bazen gülüşünde saklı sırlar vardır,