Her sabah adınla uyanıyorum,
Gözlerimde uykusuz gecelerin izi.
Güneş doğuyor ama içimde karanlık,
Sensizlik, gölgemi bile benden gizliyor.
Öyle bir ölüm olmalı ki,
Ağlamalısın arkamdan, pişmanlıkların tomurcuk tomurcuk dökülmeli gözlerinden.
Hiçbir siyah, hiçbir matem anlatamamalı bu veda.
Yaşarken de ölürken de tek tanıyan sensin,
Bu yüzden en çok sana koymalı bu vedanın hüznü.
Ona uğramayan gemiler batsın,
Denizler boğulsun, rüzgar dursun.
Ondan geçmeyen trenler devrilsin,
Raylar kırılsın, yollar kurusun.
Onu sevmeyen yürek taş kesilsin,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!