Hiç kimse,
Senin gibi bakamaz
Gözlerime
Hiç bir söz;
Senin sözlerin gibi
İşlemez böyle içime...
bir günaydın kadar
yakınında olmak, her sabah
sonra dinlemek gözlerinden
yazılmamış bir şiiri
ve üç kavram
korku,
bir gelincik çiçeği
bir de Ceyhan nehri
gerisi bir çoçukluk hikayesi
yaşamla ölüm arasındaki
o ince çizgi
seni düşündüm sevgili
ve küfrettim sevdiğin tüm adamlara
kendime kızdım sonra
sana çiçeğim derken
meğer ne çok çiçek ezmişim ayaklarımın altında,
oysa sen de basıp geçmiştin
herkes gidipte bir başımıza kaldığımızda yaşamda, özlemle anlamlandıracagımız nice anımız olacak geride..
uzaklarda bir doğu kentinde yaşanacak benzeri bir aşk, ve
konu olacak her filme, o elini tutamayışımın kızıllığı..
buydu işte benim dramım;
güçsüzlüğümdü aynalardaki suretim
ve ıslak sokaklarda kayboluşlarımdı, her yağmurda
Bu gece
Bir avuç hüzün düştü penceremden
Bir basamak diye düşündüm yaşamak
Yenilgi mahkumu bir savaşçıydım
Başımda yalnızlığın mezar taşı
Bu gece
İhmal edilmiş çocuklar
Gibiyiz kaç gündür
Aynada yüzümüze bakan yok
Unutulmuş gibiyiz farkında mısın?
Arayan soran yok
Anne kızlık soyadım gibi
sakladım seni.
ve kayıt altına alınyordu,
yaşadıklarımız...
adına Kader deniyordu.
biz onu bir çizgi
hüznün bekler mi beni
avuçlarımda mavi bir kan varken
ve granit kokarken her yağmur sonrası
toprak
ki seni toprak rengi bir hayalle düşünürken
hüznün bekler mi beni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!