İsmail Özabacı Şiirleri - Şair İsmail Öz ...

Bir tarih;
Belki başlarda
Anımsadıkça gözyaşı olur
O göz yaşı belki bir güle
Can olur
Dişinden sızan ince bir

belki
ışıkları sönmüş
tabelaları eskimiş
duvarları dökülmüş
bir yalnızlık türküsü
eski bir banka kazınmış son istasyonda

Mahşerde;
O kalabalıkta
Herkes birbirini tanımazken
Sağa sola koşuşturan
Birini görürsen
Bilki o benim

Bir Çiçeğe ad veren,
Veya Adını çiçekten alan.
Küçücük dünyama
Anlam katan...
Ama yar, En yar
Ey yar

Beklemek, dedim de aklıma Fesleğen ve sarmaşığın kenarında bırakılan ‘pişmanlık’ ve ‘kararsızlık’ ın orda ne bekleyip durdukları geldi. Hem de Fesleğen ve Sarmaşığın yanında! Acaba sarmaşığın aşkından Fesleğeni sarıp boğabileceğini mi düşündüler? Yoksa kendilerini oraya bırakıp giden ‘Büyük Aşk’ a seslenip –‘ bizi burada bırakmayın’ diye mi? bağırıp duruyorlar. Bu ses nereye kadar gider acaba bu daire yolda…
Yoluna devam eden ‘Büyük Aşk’ (ama hangisi? Kararsızlıktan ayrılan mı? Pişmanlıktan ayrılan mı? Gerçi ne fark eder İkisi de ‘Büyük Aşk’ değil mi? Hayır birisi baştan beri ‘ Büyük’ ü tanıyan Aşk, birisi yolda ‘ Büyük’ ü bulan aşk!
Diyelim ki fark etmesin ve yollarına devam etsinler, yeter, yeter ki artık kavuşsunlar şu BÜYÜK AŞKLAR…

Hiç çocukluk aşkım
Olmadı benim
Çünkü hiç
Büyümedim
Üniversite hazırlık
Dersanesin de bıraktım

yağmur yağıyordu dışarıda
ve sen ıslanmış bir kedi gibi sokuluyordun yanıma
aylarca önce soğuk bir şubat akşamı
bu anı geliyordu hatırıma

şimdi seni düşünüyorum

evet aldandın
sen sana yazılan şiirleri okumadın bile
sen ağlamayı da beceremedin
belki bin kez sordular sana 'aşk' nedir diye
sen cevap veremedin
üzgünüm sen aldandın

Bir anlam mı yüklemeli?
Şimdi sessizliğine;
İlle de merak ediyorum mu?
Demeli,
Kendi kendine,
Oysa iki kalpte

Kararsız (Ayrılık) Aşk ve Büyük (Bitmeyen) Aşk varmış bir zamanlar. Bunlar beraber bir yola çıkmışlar. Aynı yolda ama kimi zaman beraber kim zaman yalnızlarmış bu yolda. Büyük (Bitmeyen) Aşk her zaman Kararsız (Ayrılık) Aşk’ ı beklemiş önde olduğunda, arkada olduğunda ise ona ulaşmak için koşturmuş durmuş. Ve bir gün Kararsız (Ayrılık) Aşk’ın içindeki parantezler –‘ Biz artık aramızda kimse olsun istemiyoruz’ demişler ve aralarındaki (Ayrılığı) özgür bırakmışlar ve () birbirlerine kavuşmuş iki parantez.

Kararsız Aşk bir anda neye uğradığını anlamamış ve şuursuzca Ayrılık olmuş. Daha sonra Büyük (Bitmeyen) Aşk bu Ayrılıktan çok etkilenmiş ve Büyük (Bitmeyen) Aşk’ tan ‘Büyük’ ayrılarak Kararsız Aşktan kalan ‘Ayrılık’ a gitmiş. Karasız Aşk Büyük Ayrılık olmuş ve Büyük (Bitmeyen) Aşk’ ta (Bitmeyen) Aşk olarak kalmış. Daha sonra Büyük Ayrılık yoluna kendi devam etmeye karar vermiş ama onu o yolda ‘pişmanlık’ yakalamış. Ve ‘ ayrılık’ ı yolun kenarına atıp onun yerine geçmiş ve Büyük Ayrılık yola ‘Büyük Pişmanlık’ olarak devam etmeye başlamış.

Bu arada (Bitmeyen) Aşk parantezlerden kurtulmuş ve yola Bitmeyen Aşk olarak melankoli şekilde kendine bir yol bulmuş. Bulduğu yolda ilerlerken Kararsız Aşk’ tan ayrılan daha doğrusu parantezlerin dışladığı ‘Kararsız’ takılıvermiş ‘ Bitmeyen Aşk’ ın peşine bu duruma bozulan ‘ bitmeyen’ hemen ayrılmış ‘ Aşk’ tan. Ve Aşk yoluna ‘ karasız’ la devam etmiş.