Ismail Kılınçaslan Şiirleri - Şair Ismai ...

Sana el basarım ki;
Bütün günahlarınla sen,
En büyük yeminimsin hâlen.

Ismail Kılınçaslan

Gittiğin gün, yetim bir çocuk düştü şiire.
Bütün şairlerin bütün şiirleri beraber büyütecek;
Şairlerinden habersiz.
...

Ismail Kılınçaslan

Kokusunu unuturum diye korktuğum,
Gözbebeklerini gözlerimin beşiğinde uyuttuğum,
Sudan çok adına susadığım,
Sudan sebeplerle şimdi olmayan sevgili.

Senden sonra ben; günde üç vakit aç, beş vakit inançsızım.

Ben kelimelerden boş zembiller yaparım, okuyanlar içine duygularını koyar ve şiir olur.
Keramet bende degil, okuyabilenlerde.

Dilekler dilendikçe gizlice ayrılıklar bileyen,
Her aşkta söylenmesi zorunlu Sensiz ölürüm yalanını vekaleten dilinde taşıyan,
Ve sırasıyla Başımızı koyacak bir evimiz olsun yeter. diyerek devam edendi evimi yıkan.

-acak, -eceklerin gelecek zaman eki değil, hayal eki olduklarını,
Bitti anlıyor musun? cümlesinin aslında soru cümlesi olmadığını öğretti bana.

Yalnızlığı görüyorum sen yokken.
Altı ay hüzün, altı ay sensizi yaşıyorum.
En uzun gecem seni en çok özlediğim ve en uzun gündüzüm olmadı hiç.

Dışarda yağmur yağarken, kandan adamı susturuyorum;
Gök ağlıyor sen sus! Ikimizi dinleyemem

Yanında uyuyulan zamanları ziyan saydığım yârin istediği nisyândır.
Sevmediğimi dermeyan etmiş, yalandır.
Onsuz şiryanımdan geçen her katre,
Her dirhemime isyandır.

Gür sakalları da ağarmış ağrısından deyin, bilsin.

Git!
Durma git.
Zaten hiç sevmemiştim seni.
Kal desem de kalmayacağını bildiğimden git.

Ağlamam arkandan sevinme,

‎ -
Kan ve gül kökleriydik biz.

Türetirdik;

Gül senin olurdu, kan benim.

Sende bana ait bir şeyler var; Bir geçmiş, yarım bir hayat gibi. Bende sana ait bir şeyler var; Bir ben, bir sen, biz gibi. Gel al sana ait ne varsa; Kokun, tenin, sesin gibi. Gel kal, unutmuş olsan da, Gel kal, ağlatmiş olsam da. Gel kal! İkimize yetecek bir hayat, var hâlâ... Ismail Kılınçaslan Gel Kal şiirinden bir bölüm.