Ismail Kılınçaslan Şiirleri - Şair Ismai ...

Solundan kalkmıştın sanırım, Solumdan giderken... Ardından aklımda, bitti ile yankılanan bir cümle kaldı; Allah yarattı, Tutup yâr attı.

Benlerinde unuttum beni.
Baksa bir başkası benlerine beni görmez mi sence?
Ya da tenindeki benlere, dokunsa bir başkası;
Canım acımayacak mı?

Ismail Kılınçaslan

Yaralarsan kan, 
Öldürürsen can,
Bırakırsan terk davasıdır.

Bu bir can davasıdır;
Kaç hayat söz konusudur,

Üzgünüm ama acil boşaltmalısınız burayı.
Lütfen toplayın dudak izlerinizi, kokunuzu ve yalanlarınızı.
Alın şu yerdeki seni seviyorumları da.
Kim bilir kaç kişiyle kullanmışsınız, harfleri eskimiş. Verdiğiniz zararlara gelince; şiirlerimden düşerim onları.
Yıllardır ikamet ediyorsunuz dört odalı kalbimde, kalbinizi başkalarına kiraya verip.
Kırılmış yerlere de dokunmayın.Kalbin yeni sahibi onarır, siz merak etmeyin.

Aşk ayrılıktan sonra başlar. Başlar ayrı yastıklarda düşünmeye başladığında. Geçmişte kalmıştır, geçmiştir. Hayatınıza kocaman bir boşluk geçmiştir mesela, Üstünüze kalkamayacağınız bir aşk geçmiştir... Ve her şey yaşanmış geçmiştir artık. Geçmiş evet. Ama hangi geçmiş? Söyleyin şimdi bana! Gelmişini geçmişini sevdiğim geçmiş, Hangi anlama göre geçmiş?

Yol kayboldu, zaman durdu giderken.
Darağacı dar geldi sen git derken.



Sustum...

Kendimi özledim, beni de götürdüğünden beri.
Haber alamıyorum kendimden,
Ne bir mektup, ne bir telefon.

Aynada gördüğüm de ben değilim,
Tanımaz mıyım onca yıllık beni?

Dünyandım, dün yandım, bugün az kaldım.
Dün yalnızdım, bugün sensiz, yarın da her gün gibi, kim bilir.

Kin bilirsin sen, ben özlem, ben hasret bildikçe seni.
Kin güdersin, sevdikçe.
Mesafeler beslersin; uzarlar, büyürler, adam olurlar.

Ben seni; ilahi bir aşkla,
Görmeden ama varlığından emin,
Karşılık beklemeden, borcun varmış gibi sevmiştim...

Sevdim.

Elimden geleni yaptım ama,

Aşkını bıçak açmadı.