İsmail Doğan Şiirleri - Şair İsmail Doğan

Yüce dağlar gibi başımda duman,
Sevdaya tutulan ayık olur mu?
Sevgimi sermişim gör harman harman,
O yâr da bir bana layık olur mu?

Sevginin nakşını işledim kana,

Elleşir taşırım en ağır taşı,
İşini bilmezle selamı kestim.
Beraber içilmez sofrada aşı,
Hizaya gelmezle selamı kestim.

Sesin kulağımda başka ses duymam,

Özüme bir çıngı düştü,
Seviyorsam kıskanırım.
Elim, ağzım, dilim şaştı,
Seviyorsam kıskanırım.

Güzel yüzün sür yüzüme,

Ulu Tanrım sana yalvarıyorum,
Yüz karası verme, dile düşürme.
No'lur helalden ver yakarıyorum.
Elin hakkı serme, mala düşürme.

Harama uzatma temiz elimi,

Ülkem seyir eder sefayı zevki
Var olan gerçeği görmemiz gerek
Ses verelim: ağlar uyanır belki
Var olan gerçeğe ermemiz gerek

Soğan soyulurken yaşarır gözler

Yetmişime merdiveni dayadım
Basamak basamak inişe geçtim
Şu dünyayı nakış nakış boyadım
Yaşantımı artık sunuşa geçtim

İki ağacım dört de meyvem oldu

Hiç bir sözüm bana dönüp gelmedi
Hayatta en kızdığım şey yalandır
Hiç kimse sözlerime kızıp gülmedi
Hayatta en kızdığım şey yalandır

Ayıp yapan insan aklar kendini

Hep bizden kaynaklıdır bu kötü gidişatlar
Gideriz her dem sana ne bana ne diyerek
Neden uzak durur bizden doğru yol irşatlar
Batarız her dem sana ne bana ne diyerek

Deniz olur yutarız çoşkun akan selleri

Merhaba komşular bir sual edek,
Seyran bağlarından selam getirdim.
Cevizli derede hasbıhal edek,
Elma dağlarından selam getirdim.

Kırk yılık mekanı bırakıp geldik,

Kul hakkını başka bir kul alamaz,
Doğru söyleyince kötü insanım.
Fesat düşünen us mutlu olamaz,
Düzen derleyince kötü insanım.

Tuz dökülür çıkar için yaraya,