VEFA BORCU
Dert bende, çâre gökte, gökler minik avcunda,
Gönül yanmaya hazır, kıvılcım göz ucunda.
Yürüyen âbidesin, sembolüsün gurûrun,
Sensiz gün nasıl doğar, bu hasret nasıl diner
Özleyen yüreğimde acıların demi var
Yaşanan güzellikler içime nasıl siner.
Gözyaşlarım kurudu, yüreğimde nemi var
Hayaline daldıkça uykular yetim kalır
Zehra’yı sordular bana,
Bir düş dilberidir, dedim.
Sevdayı sordular bana,
Gönül hüneridir, dedim.
O’nu sevenler erirmiş,
Çırpınmada bir kuş gibi göğsün kafesinde,
Çırpınmaz olur sahibinin son nefesinde.
Kim der ona et parçası, gayret dolu candır,
Vicdandır o, insaftır o, bir başka cihandır.
Gözlerimi kamaştıran som ışık,
Güneşsen bat, yıldızsan sön, git gayrı.
Varsın diye bütün işler karışık
Rüzgârsan sus, yağmursan din, git gayrı.
Kapılmışım, âhengine, rengine,
Kezbân Kız ağladı,gözleri nemli,
Dediler, sevdiği asker olacak.
Ayrılık çok acı, hasret elemli,
Hicran Kezbân Kız'a kader olacak.
Kezbân Kız ağladı, gözyaşı aktı,
Görmedim ömrümde ben böyle belâ:
Gözlerime uyku girmiyor canım
Güzel gözlerine oldum müptelâ,
Gözlerim hiçbir şey görmüyor canım.
İşimde, düşümde sen varsın, anla!
Hayalimde ayın ondördü yaşar,
Ay buluta girmiş çıkmış bana ne?
Gönül her mevsimde sevgiyle coşar,
Ay nisanmış, aralıkmış bana ne?
Gözüm yaşlı, her ay bana nisândır,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!