İçimde ki volkan sessiz durmuyor
Şiirler yazmanın zamanı geldi
Dilim damağıma sözsüz vurmuyor
Notalar dizmenin zamanı geldi
Üstümüze acı bakan yüzleri
Isırmaz dedikçe yılan büyüdü
Başını ezmenin zamanı geldi
Düşmanlar kolkola yalan büyüdü
Elekte süzmenin zamanı geldi
Ağzını doldurdu üfürdü geçti
Bağrıma dokunan esen yel sandım
Bir anlık kızgınlık küfürdü seçti
Bıçağı bilenmiş kesen dil sandım
Çok burun kapattı kokmuş yeleği
ZEKAT
Biri boş biri dolu terazinin kefesi
İçerisi kof olan hangi köyün efesi
Boş olanı doldurun kefeler eşitlensin
Rahatla uyuklasın verince son nefesi
Zeynep
Bahçemde yeşerdi, kokusu güzel
Hanemizde gonca, gülsün Zeynebim
Dünyadan değerli, kelamım özel
Gönlüme nakşeden, dilsin Zeynebim
İçimdeki ukteyle, yanarak kavururken
Deli esen rüzgarda, sağdan sola atıldım
Acı feryat içinde, dizlerime vururken
Efkarımla birleşip, yoldan yola atıldım
Rüyalar tabirinde, anlam verdim güzele
24 altın biri benim
Karanlık ufuklarda, yıldızlara boyandık
Sabahın seherinde, görünürde fecr vakti
Şafak sökmek üzere, ezanlarla uyandık
Uykudan hayırlıdır, namazda ecir vakti
Abdulkadir
Boğazdan dışarı, saçsın yediği
Namerdin sırtına, vur Abdulkadir
Parmağı dokundur, açsın gediği
Bebenin hakkını, sor Abdulkadir
Abdulkadir 2 (eşref vakti)
Heyecanın mülayım, yürek kesmez ahkâmı
İçin içine sığmaz, taşarsın Abdulkadir
Eşrefin sabah vakti, sesler saba makamı
Bel kemiğin vav'lanmış, yaşarsın Abdulkadir
Abdulkadir 3 ( dünya fani )
Bu dünyada çok görünme
Malın talan Abdulkadir
Aç yanında tok görünme
Hayat yalan Abdulkadir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!