bir deniz vardı gözlerinde
masmavi ecel olurdu her saniye
beni boğan, beni sürükleyen
beni benden alan
bir deniz vardı gözlerinde
anlayana…
dünya bizi birbirimizden koparmak için
saatte 110 bin kilometre hızla dönüyorken
biz ölümsüz bir aşkla sevdiğini sanan ölümlüler
21 gramlık bir kalple dünyaya meydan okumuşuz
güneşin batışını gördüm bir sabah
hayallerim donuverdi
karanlıktan korktu yıldızlar
eyvah batıdan mı doğacak güneş
bu bir kıyamet olmalı
titriyor kainat küçücük yüreğimde
ne garip
hayatın sonbaharına dökülmüş aşk tohumları
ikinci baharı yaşarken sevinç gözyaşlarımız
kim derdi ki gönül bahçelerimizde ölümden bir umut yeşerecekmiş
ne garip
bir kadın düşün
tüm gemileri kaçırmış
yine de ümidini yitirmemiş
her sabah rıhtımda bekler
tan vakti ağarmaya görsün
düşüp de yollara geliverir
ıslak gözlerinden ölümüm akıyor
damla damla candan ruhum çıkıyor
anbean varlığım yokluğunu sarıyor
indir gözlerini canım acıyor
saatler ayrılık diyor, gözlerinse ölüm
hangisini seçsem bilemiyorum
bir kadın severse
ölümüne sever
eğer ilk bakışta göremiyorsan
ölümü onun gözlerinde
uzatmayacaksın gereksizce
ağla şimdi yalnızlığım
mutluluktan ağla
bak işte tam da burada
senin ülkende, sana misafir
hiçbir yere gidemeyecek kadar
mahkum ki gözlerim, sadece ama sadece sana
ölüm bağlamış yollarımızı
çıkmazlarda lal kesilmiş kalplerimiz
sonsuzca yaşamak isterken
ölümüne sevmiş ruhlarımız
sevdiğim herkese acı getirdim
tatlıydı dilim
yılanı deliğinden çıkardım
bal kadehinden zehirler içirdim
kanlıydı ellerim
maskelerle dolaştım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!