İsa Yıldıran Şiirleri - Şair İsa Yıldıran

Karanlığın ardından doğan güneşde,
Çaredir dertliye gönül verende,
Aşk için yola çıkan yarende,
Zikirlerle coşan dillerde biz varız.

Canana sunulan gonca şirin tenlerin

Bir ömür sevdim seni bir tanem,
Sensiz bu kalp atar mı sandın?
Yokluğunda inan virandır hanem,
Sensiz tahtım olur mu sandın?

Aşk yoluna çıkanlar yoldan dönmesin,

Vücudumda damarların arası,
Dertlerinle öylesine dolmuş ki.
Kanar sızlar bulunmaz ki devası,
Kanar durur öylesine sızlar ki.

Ruhum yine coştu öyle emirsiz,

Yüreğim sebepsiz öyle bunalıyor,
Gel de bahtım şenlensin bu akşam.
Ateşin kalbimde böyle yanıyor,
Yangınıma bir su döksen bu akşam.

Dünyada yalnız seni sevmişim

Çaresiz, avare kaldım hazan aylarda
Titredim soğuktan, dondum dağlarda,
Ahu zarım çınlar bu sokaklarda,
Duygular sel oldu aktı bu gece.

İslamı çıkarına yorar Belam'ce,

Bırakıp gittin gurbet ellere,
Aşkın ateşiyle yandı bu gönül,
Gözünde yaş döndü sellere,
Kurudu pınarım çatladı gönül,

Ateşinle savruldum yellere,

Şu bezm-i alemde dengini
Bulamadı yanar, yanar bu gönül.
Derdiyle öyle kendi kendini,
Böylece avutur, avutur bu gönül.

Ateş bilmez, yangın bilmez,

Derdimi anlatmaya kağıt kalem yeter mi?
Şu yalan dünyada bir dost bulamadım.
İçimdeki sızı acep bir gün geçer mi?
Derdimi anlatacak bir söz bulamadım.

Sevdan yüreğimde ince bir sızı.

Yalan dünyayı gezdim dolaştım,
Derde derman yar bulamadım.
Nehirler, dağlar, çölleri aştım,
Gönülden gönüle yol bulamadım.

Aşkın ateşi kor gibi yandı içimde,

Dilin farklı söyler gözlerin farklı,
Ellerin tut diyor, dillerin git.
Sözlerin farklı söyler, gözyaşın farklı,
İçin yar derken, bak diyorsun git.

Yüreğin bul derken, diyorsun yit..