İsa Yıldıran Şiirleri - Şair İsa Yıldıran

Hor görür mazlumu bakar tepeden,
Münafığın farkı yoktur kahpeden,
Hayır gelmez böyle tiplerden,
Mümin'im der dinden bihaber.

Riya iledir O'nun gülüşü,

Binlerce soru, ne olacak sonu,
Cevabım olsa, anlaya bilsem.
Kavgaların olmaz mı sonu,
Söyleyen olsa bir bilebilsem.

Hüsran gönüller nasıl durulur,

Şeytanın emrine uyduk, nefsimizin esiri,
Basiretimiz bağlandı, kalmadı hiç tesiri,
Yapamadık hesabı, bulamadık kesiri,
Affet Allah'ım bilemedik biz seni.

Rahmetine güvendik, azabını unuttuk,

Hep yanılır kör inaddan dönmeyen,
Gerçekler içinde gerçek var bilen yok.
Ne bilsin ki halin damdan düşmeyen,
Hakikat içinde asıl gizli bilen yok.

Boran olsa, hızlı esse ne yazar,

Mecnun edip beni çöllere saldın,
Aklımı, varımı verdim bilesin.
Sen nefsinle başbaşa kaldın,
Güller yangından soldu bilesin.

Attın yüreğime sönmeyen odu,

Emre uymamak mümkün mü?
Kime gel dersen, çıkıp geliriz.
Dünya'ya kök salmak mümkün mü?
Dönüş sanadır bilir geliriz.

Ecel geldiyse çırpınmak nafile,

Bağlamam akord tutmuyor artık,
Acıma bir nağme bak çalmaz oldu.
Dostlar dahi hatrımı sormuyor artık,
Arayan, soranım bak bilmez oldu.

Örümcek ağını nicedir kurdu,

Ne varsa fazlalık kurtarsan beni,
Zincirler içinde bırakma Allah'ım.
Yeter taşıdığım artık bedeni,
Günahlar içinde bırakma Allah'ım.

Kimse gelmez oldu pazarım,

Yalanla çıkılmaz ebedi yola.
Yaratan hesabı soracak bir gün,
İftira atılmaz masum bir kula.
Mahşerde yüzüne bakarsın bir gün.

Günah bataklığında çırpınıp durma,

Ey güzelim saçına ak,
Gelmediyse gelir bir gün.
Gülen gözler, pembe yanak,
Solmadıysa solar bir gün.

Düşün, kabir denen o son yeri,