İsa Kıvrakdal Şiirleri - Şair İsa Kıvrakdal

Bir sevda mevsimi geçti bak ömürden
Kimi zaman titreyen dalların esintisinde,
Kimi zaman güneşin ışıltısında kaybolduk
Doğrular yanlış,
Yanlışlar zaten yalandı sevdamızda

Her sabah kalktığımda seni düşünüyorum
Gözlerimi açtığımda karşımda sen oluyorsun
Geceleri rüyalarımda seni görüyorum
Hayallerimde bile vazgeçilmez oluyorsun

Bazen kendi kendime şarkılar söylüyorum

Sen hiç bir zaman ölmedin,
Kalbimde yaşattım ben seni
Aç kaldığında sevgimi,
Susuz kaldığında gözyaşımı verdim sana
Durmadan geceler boyu bekledim,
Nöbet tuttum yanı başında

Bırakın sokaklarda gezeyim bu gece
Bir paket sigara verin o bana yeter
Gelmesin yanıma beni sevenler
Yalnızlığım olsun benimle o bana yeter

Gözyaşım damlasın siyah gölgeme

Senden vazgeçmenin anlamını bilir misin sen
Ağlamış gözlerimin tesellisine bile bir resmin yeter
Nefes alırken korku dolu hayatın adında,
Saçma sapan insanların sahte yüzlerine yenik düşerim
O kadar çok basit ki her şey senin zorluğuna katlanmak inan daha içten
Yağmurun damlası olsam toprağa zehir olurum

Ayrılık saati geldi geçiyor
İç çekişlerimde ki
keşkelerin başlangıçlarında ki
bir zamanda...

Bırak ellerimi sırtımı döneyim

İkisinin arasıda saklı sevdanın rengi
Öylesine yakışıyor beyaz teninde
Biri mululuk için,
Diğeri ise hüzün yüklü bir gemi...

Mutluluğunda güneş kadar parlaktır

Her sözün başlangıçı
belli eder gelecek dizeleri

Satırlarda bir fırtına başlar
sonu nerde biteceği belli olmayan
bir uçurum gibi cümlelerin savruluşunda

Yokluğun;
Engin denizlere yazı yazmak kadar,
Parlayan yıldızlara dokunmak kadar,
Yalçın dağlara sarılmak kadar,
Cansız taşlarla konuşmak kadar,
Esen rüzgârlarla yarışmak kadar,

Düşlediğin her rüyanın gecesinde ki
karanlığında en derin ayrılıkların
ağıtlarını duyacaksın kalp atışlarında

Bir anda içine özlem düşecek
korku dolu bir yüz ifadesinin bakışlarında