bazen aynada gördüğün yüz
arkasında başka bir yüz
kadar yüzsüz
senin karanlığın ışık görmüş
tanıyor aydınlığı
karanlığın sızdığı yerden bakıyorum
ışıkla beliren şeyler gibisin
ışıklar arasında ne kadar da cılızmışsın
oysa seni göremezler
adını unuttum sevdim seveli
sevgilim diye diye adını unuttum
adımı unuttum gittin gideli
dönersin diye adımı unuttum
önce şehri terk edersin
sonra anıları
önce dönecek kadar uzaklaşır adımların
sonra
derman bulamaz kendine
bileklerinde tutuklu kalıyordu parmaklarım
hani çeker gibi yapıyordun
sonra çelişiyordu iraden
gözlerin
gözlerimle göz göze gelmekten kaçarken
yüzeriz diye gemi yapmıştım aşka
karadan yürüt istedin
sanki sen istanbulsun da
fatih olmamı bekledin..
ayrılığın boyunu uzatırken zaman
umudun düşlerle kurduğu ittifak
müttefik bulamıyordu kendine
sen,
beklemenin derdindesin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!