İsa Kaya Şiirleri - Şair İsa Kaya

hani iyiler kazanacaktı
pis yalancı

neymiş
iyiler eninde sonunda kazanacakmış
son gülen

sıkıldım iyice dünyadan

aynı sahneye çıkmanın lüzumu yok artık

ya da yazarı aynı bir olan kitaba konu olmak
farklı isimlerle telafuz edilmek

ne berbat bir bekleyiştir o

ne güzeldi,

iki kişilik yalnızlığı kapının dışında bırakıp
aynı bedende kaybolmak

saatleri su gibi içerken

ben gülü incittim
gelincik ağladı

sen papatyaya baktın
falından ben çıktım

kalbinin gücüne gider mi bilmem
gözlerinin derdindeyken gözlerim

bakışların küser mi bilmem
ellerine hasretim ben

her şeyi bir yana koyduğumda

içtiği bardaktan dudak payı alıyordum

elleri tarhana kokardı
gün yüzü görmemiş teninde
naftalin kokulu ince dantel
iğne oyası
ve sırrı yazılı gizemi saklardı

şimdi bir dumanım
ateşle haberleşen

uzaktan uzağa
sensizlikle cebelleşen..