Güneşe hasret bir yamaç gibi
Ben ki her sabah tan yerindeyim
Toprağın merhameti kalmaz , yakındır
Belki de ölmenin tam yerindeyim
Dudaklarında sükut'un eşsiz ezgisi
Yüzüme bakmaya korkar olmuşsun
Bir martı çığlığı bir vapur sesi
Gözlerim gökyüzünde takılı kaldı
Hatıralar selamlayıp geçti önümden
Gecelerde büyürken gündüz ufaldı
Elimde iplik yumağı geçen ömürden
Büyüdüm mü ben oysa istemezdim
Gece suçludur
Baykuşlar körelir bacalarda
Güneş ölüp ölüp dirilir
Umut , camdan mahyalarda
unutun adımı en güzeli bu
yüzüm eskir günden güne
gözlerim buğulanır,susarım
hüzün kanat çırparken kuş tüyü kalbime
Küstü kalbim toprağına,uyuştu ellerim
Levhaların sahteliğini öğrendiğimde gençtim
Yüzümün boyası döküldüğünde ihtiyar
Karanlığa yenik düştü kandillerim...
Kalabalık boğazıma yapıştı , daraldım
Cemiyete uzun kefen , diktim düşümde
Koşa koşa bulunacak muhabbet arardım
Uyandım 'izm' ler yere düşünce
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!