Bu karanlık buğulu
Küf taşıyor çehresi
Kimi zaman uğultulu
Kurtlara benziyor sesi
Bu karanlık huzursuz
Düşünceler çetrefil
Hala annemin kulağında soluğum
Bir zamanlar çocuktum , gene çocuğum
Dokunmayın ! Bana kalsın hayallerim
Bu kadar kısa sürmesin yolculuğum
çığlık çığlığa büyüyor,bir çocuk var içimde
annesi ona küsmüş,uzaklarda üşüyen
tebessümü unutmuş,aklı deli divane
gündüzleri uyuyan,geceleri düşünen
Taş , toprak arasında
Bir sarmaşık kokusunda çocukluğum
Ayakkabılarımı küçülmüş görünce
Kendimi büyümüş buldum
Mutluyken hızla geçen şu zaman
Vay ki bozuk düzen yiğitler ölür
Analar, bacılar dövünür durur
1000 yıllık yurdunda Türk olduğun
Söyleyen kim olsa deli diyorlar.
08.19
Karanlığı böldü fikrim,sanki bıçak
Sindikçe gölgeler üzerime çullandı
Bir yer bulmalı kendimden kaçacak
Listelerde adım gün be gün pullandı
Bir ben kaldım benimle herşey uzakta
Yaşamak bir büyü, nefes almak bir efsun
İnsan bekler yağmuru, yağsın ki toprak koksun
Yakınılan, dövünülen, bağrışılan alemde
Mazi elden çıkmış, istikbalse mefhum
Bana şiirler söyle
Yarım kalmış mısralar
Aldanma uykulu gözlerime
Kulağım sende , seni dinliyorum
Yine
Gözlerimde yakın oluyor uzaklar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!