İrfan Karapınar Şiirleri - Şair İrfan Ka ...

Pek keyifliydik
Uzanır gecenin kollarına
Mehtapla eğlenirdik
Beklenmedik şiirler getirirdi rüzgâr
İllâki aşk olurdu yanı başımızda
İllâki hüzünlenirdik

Duyurur sesini en zalim ruha bile ney
Söylüyor taş plakta Tanburi Cemil Bey

Yine akşam tepelerden gülümsüyor kızıl
Uzayan ruhum engin güzellikler bestelemekte
Notalar yarım ve fısıltılarsa şarkı olmuş

Aşk asırlar tüketti tükenmeyi bilmedi
Gönüller sarhoş oldu aşk aşk diye ünledi
Hiçbir fani dünyadan bu çileyi silmedi
Ölenler gitti lakin aşk belası ölmedi
Ne beladır bu bela ah ne canlar inletir
Şimşekten nara alır sevdiğine dinletir

Gökyüzünü anlamsız bulutlar kaplamış
Yorgun damlalar akmada/kinayeli
Kuşlar derken/ümit derken
Poyraza ruhum yakalanmış
Gizli bir seferde kelimeler/kederler
Düşler saltanatından hazineler getirmedeler

Bir yangının en son saatlerinde
İstanbul dediler,beynimi içtim
İstanbul dediler,serimden geçtim

İstanbul,İstanbul,sen üç hecesin
Görmedim,bilmedim,hayal gecesin

…ve kalabalıklar başdöndürücü

İhtişamlı saatleriyle yaşlanmış bilge şehir

İstanbul mütebessimdi

Bir kahvede,dumanlı bir atmosferde
Seni düşünüyorum
Mısralar döktürüyorum
Aslında bu vakitler beni öldürüyor
Ben geceleri kardeş edinmişim
Üşüyorum

Gelip yanıbaşıma fütursuz öylece kuruldunuz
Gitmek bilmedi gözleriniz ve elleriniz
Nedendir bilmem yakalanmış ruhum
Tartamam ufkunuzda ağır hallerinizi
Gitmek bilmedi gözleriniz ve elleriniz

Gökyüzünün bakır rengini aldığı anlardan biriydi
Kuşlar uçuyordu derinliklerden sıyrılmış kuşlar
Kendimi boz bir toprağın koynunda yatıyor buldum
Çirkinlikler üstüne söylenmemiş sözler büyüttüm

Gel ey akşam gel koynuma çağlasın hülyam

Huzur renkleriyle baştan başa donatılmış bir bahçede
Yâr elimden tutmuştu,sürüklemekte şimdi gönlümü
Büsbütün sarhoş rüzgâr,eteklerinde bahar gezdirir
Şahane bir manzara âfâka seyreyliyor ömrümü

Ya şu an neylerim,saadet yüklenmiş bulutlar yakınımda