İrfan Görgün Şiirleri - Şair İrfan Görgün

Alışma göçmen kalbime
Yarın öbür gün gittiğinde

Sende açtım dünyaya gözlerimi

Ne kimse anlıyor beni
Ne ben anlıyorum kimseyi
Kovalıyor gündüz geceyi

Bak bana yeşil yeşil
Korkuyu içinden sil
Durma
Haydi gel
Usulca yaklaş
Gözlerinden dökülmesin yaş

Ey oturup bizi seyreden dost bakışlı yapılar
Nerede size can veren usta eller
Nakış nakış ruhunuzu mermere işlemişler
Sizi tarihin huzurlu kucağına bırakmışlar

Sert yalçın kayalara çarptı dertli kederli başım
Uçuruma düştü inci dişim
Kan revan içinde kerpetenlerle çekildi tırnaklarım
Kırıldı kolum kanadım

BİLSEN Kİ

Bilsen ki kesilecek sevgili başın
Yene de tut ezilenin elinden
Kaldır haklıyı yerden

Döküldü toprağa kardeş kanı
Korku, güvensizlik sardı insanı
İnsandır insanın asıl düşmanı

CEYLAN
Uçsuz bucaksız Anadolu bozkırlarında gönlünce gezen ceylan
Düşürürler seni de aşkın tuzağına belki bugün belki yarın

İrfan GÖRGÜN

Sevgi dolu iyi yürekli güzel mi güzel bir ceylan idim
Yemyeşil yaylaların pınarlarında soğuk berrak suyumu içerdim.
Açardım bembeyaz göğsümü ılgıt ılgıt esen serin seher yeline