Ezelden ebede akıyorsun
Bitip tükenmiyor suyun
Cennetten mi kaynağın?
Hep zalimden yana durdun
Mazlumlara çelme taktın
Adım adım getirdiler beni uçurumun eşiğine
Atacaklar kızıl kıyametin içine
Sığınmışım celladımın merhametine
Bırakma beni elin eline
İnsanlık namına al beni şefkatine
Henüz vakit varken
Sana mı düştü zavallı topal sinek
Devirmeye kalktın kocaman beyinsizi gülerek
Neden güzel hayat dururken
Atladın pis kokulu labirente gözünü kırpmadan...
Şimdi inip kalkıyor tepende tokmak
Seni öldürecek böyle giderse bu ahmak
Ne kimse anlıyor beni
Ne ben anlıyorum kimseyi
Kovalıyor gündüz geceyi
Bak bana yeşil yeşil
Korkuyu içinden sil
Durma
Haydi gel
Usulca yaklaş
Gözlerinden dökülmesin yaş
Ey oturup bizi seyreden dost bakışlı yapılar
Nerede size can veren usta eller
Nakış nakış ruhunuzu mermere işlemişler
Sizi tarihin huzurlu kucağına bırakmışlar
Sert yalçın kayalara çarptı dertli kederli başım
Uçuruma düştü inci dişim
Kan revan içinde kerpetenlerle çekildi tırnaklarım
Kırıldı kolum kanadım
BİLSEN Kİ
Bilsen ki kesilecek sevgili başın
Yene de tut ezilenin elinden
Kaldır haklıyı yerden
Aynı okulda görev yapıyoruz yazdıklarıyla ters düşen biri içinde insan sevgisi adına hiç bir şey yok.