İrfan Görgün Şiirleri - Şair İrfan Görgün

IŞIK


Ey karanlığı dele dele gelen ışık
Ateşle su İbrahim’le barışık
Karanlığın perdesi yırtık

Mahzumoğulları kabilesinden
Hırsızlık yapmış itibarlı bir kadın
İslam hukuku gereği
Kesilecek elleri

Uzun ince bir kadın

Sakat doğuyordu vicdanlar
Paslıydı,zehirli idi beyinler
Cehalet diz boyuydu, cahiller sultan

Kim diriltecek çürümüş küflü dağılmış bu kemik yığınları
Bir avuç ıslak cansız topraktan yarattı Allah insanları
Hesapsız mı bırakacaktı onca iyi kötü yaşanmışlıkları

Ey Miraç’ım, ilk kıblem
Göğe açılan kutsal kapım
Kudüs’üm

Üşüyorduk Moskova’da Nazımla ben
Mevsimlerden yazın
Ölüyorduk vatan hasretinden

Bak yazıyorum sana
Yanımda olmasan da
Kafam iyi olduğunda
Acıklı ağır yeni şiirler

Düştü adaletin ağır başı soğuk hasta göğsüne
Yürüdü sinsi adımlarla cellat onun üstüne

Kırmıştı kalemi çoktan titreyen elleriyle Ali
Kusmuştu içindeki kin nefretini ,zehrini

Gelecektir elbet ki o zaman
Gerçekleşecek göz açıp kapayıncaya değin