İrem Aslan Şiirleri - Şair İrem Aslan

Temmuz şimdi …
Kar yağıyor hasretlerine, kar!
Kaldı kaldırımda ,ayak izleri,
Üzerime basıp geçme, buz keserim !
Kâr kaldı yanına onca bahar, kâr…

Sesin çıkmaz..
Bir harikalar diyarında ,
Gösterdin sahte cenneti
Çıkardın bir dağın zirvesine,
Ayaklarımı yerden kesiyordun,
Ulan! bu sefer mutluyum ,dediğimde

Gökyüzü ıslatsın söndürsün ateşini
Tozunu kirini akıtsın dünyanın
Bir güneş kalsın bir de yeryüzü
Yüzünü sürmeye yüz kalmasın şeytanın

Güneş yüzüne vurur utanırdı
Tenine değen her ışık yüzünde kamaşırdı
Sen ona dönme diye dua ederdi belki
Ama dönmelisin ,utansın güneş
Senin sıcağını, senin ışığını görseydi

Gördüklerimizin ötesinde görmediğimiz şeyler var
Bildiklerimizin ötesinde bilmediklerimiz,
Her şeyi bilemeyiz elbette,
Yazılan her sözün altında derin duyguların İmzası yoksa,
Yazan kişi yaşayan kişinin hakkına girer,
Sınanmadığı bir acı üzerine,hiçkimsenin hükmü yoktur,olmamalı.

Selam ruhum !
Kilidini açtım hüznün
Bedenimden ayıkladım
Bugün özgürlüğünü kutlayalım

Aşksız, yalnız da ,mutlu oluyorsun

Uçuruma fırlattığım kalbim
Davacı o zalim kalbinden
Nafakası umutsuzluğun olsun
Yara bere içinde, her köşesi
Döndürdü gururum ölümlerden

Merhaba papatya
Bugün sana sıradan insanların, sıradan hikayelerini dinlediğimi söyleyeceğim.
Attıkları kahkahalarla eğlendiklerini,ceplerindeki üç kuruşa güvendiklerini,
Bugün sana olası mümkün, olmama ihtimali olan şeylerden bahsedeceğim.
Ölesiye kaçmak istediğim bu şehirden, hergün son bulmasını istediğim evrenden
Bir günlüğün son sayfası gibi,tükenen gözyaşlarımdan ve Ümit kırıklıklarımdan demleneceğim.

Kim demiş ?"para huzuru satın alır ,mutluluk saçar ,mutluluk puldur "diye
Hanginiz milyoncuklarınızla en lüks koltuklarda pamuk yorganlarla kuş gibi yattınız
Vicdan rahatlığıyla güzel bir uyku çekmek için başını koyduğun yastık kadar?
Çok bedeller ödedik zamanında ,derin yorgunluklarımız oldu doğrudur .
Satmadık kişiliğimizden ,cebimizden verdiğimizin üstü kalsın 'dı hep helalinden.

Sadece cocuk sesleri duyuyorum
Simsiyah atlı karıncalar,tahtaravelliler parkta
Rengarenkti minicik hayatlar ne saçma..
Neden, artık umutlar sallanmıyor salıncakta..

Belki külkedisi oluruz diye, o küçük kız