Nazım'ın Piraye'si kadar mağrur olamam
Ben eksilmem sen azalırsın insanlıktan.
Bir parça yetim bıraktın beni
Güvenimin en babasını öldürdün
Bir dilim kapattın çarelerimi
Eli kolu bağlı mahkûm gibi
Hesap sormam vicdanin mezar gibi
Parmak uçlarından öptüğüm gezegende
Hangi ülkeye gitsem, valizimde hep aynı hüzün
Bir kerecik de avuçlarının içinden öpeyim
Gitmesem hiçbir yere,hiç kirlenmese umutlarım
Elimde hiçbir sey olmasa,hatta bozuk paralarım
sadece üzerimdeki kıyafetimi taşısam..
Herhangi bir gün
Herhangi bir yerde görürsen
Dönüp bakma bana hiç..
Yıllar sonra dünya küçükmüş,
Karşılaştık işte ,deme içinden..
Artık üç yaz geçse ısınmaz içim
Öyle üşüdüm öyle üşüdü ki sol yerim
Gözlerimde zamanla hayali bir cisim
Dünya denilen alemde,ben, koca bir hiçim
Dokunamıyorum
Sol yanıma
Yüreğimi unuttum
Susuyorum
Uğurlar olsun kalbim
Seni Hissetmiyorum.
Bir gunahkarin papucundamiydi cennet
Sokak kopegine su verdiginden
Hangi köyde sürer asalet
Bilir mi eller bir bardağın hikmetinden
Duymazlar gönlün agitlarini gönülden
Gözlerimde şeffaf su damlakarında
Adını koyamadığım pınarlarında
İlmek ilmek ciğerlerim kanser tadında
Doğum günümmüş yıllar kırklarında
Saçlarımın arasında pul pul dalga
Issız kaldım
Koca konakta bir başıma bu hatıralarla
Ah başım
Nereye dönsem ,nereden baksam darda …
Kalabalığım,
Arkadaşlarım ,dostlarım her yerimden sallarda
Tut
Tut , gözlerinde ,gözlerimi düşüyorum.
Bir boğum daha ,orkidemden baharına,
Ya da yapraklarını sula ,gönül yaşlarımdan ,
Dayanamam..




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!