İnsan Diye Bir Şey Şiiri - Poyraz Özbey

İnsan diye bir şey var,
yürür—ama nereye bilmez.
Güler—ama içiyle gülmez.
Biriktirir her şeyi,
ama en çok
kendini kaybederken fark edilir.

Düşünür,
ama düşündüğü çoğu şey
aslında hissettiği bir sessizliktir.

İçinde bir ağırlıktaş taşır her insan:
Görünmez, anlatılmaz,
ama gece sessizleşince
tam göğsünün ortasında oturur.

Bazısı dua eder,
bazısı inkâr eder,
bazısı sadece susar—
ama herkesin içinde
aynı cümle yankılanır:
“Ben nereye gidiyorum?”

İnsan diye bir şey var,
çoğu zaman kalabalığın içinde yalnız,
yalnızlığın içinde kalabalık olur.

Ve bazen…
Sadece sabah uyanmak bile
bir mucizedir.