İnsalar İnsandı Bir Zamanlar

Dostun farkı kalmadı yılandan;
Verilen sözler bile buhardan.
Nasibi var haramdan, talandan;
Şimdi iki yüz; yüzlü insanlar.

Her gün başka bir zulüm, bir olay;
Kazanmak zor, kaybetmekse kolay.
Doğru olsan, ederler hep alay;
Nasihati kim dinler, kim anlar?

Umurunda değilsin âlemin;
Bir gün düşer elinden kalemin.
Dürüst ol, yaptığından da emin;
İnsanlar, insandı bir zamanlar.

Kısmet kadar girer tencereye;
Seyran et güzel, bak pencereye.
Karışma kim giderse nereye;
Su olmuş şimdi kıymetli kanlar.

Zaman öğütür seni çarkında;
Ömür biter, olmazsın farkında.
Belki de ecel gelir yakında;
Kimseye kalmaz saraylar, hanlar.