İmren Çelik Şiirleri - Şair İmren Çelik

bir bir saygıda kusur etmediğim acılarım var benim.
önünde düğme iliklediğim yaşayamamışlıklarım var.
cariyeliğini yaptığım hüzünler,
her gece gözbebeklerimi yatağa atıp;
sağnak yağmurlar boşalttıran korkularım var.
ruhumu baştan aşağı yalayan kutsanmış yanılışlarım var...

ayak üstü yalnızlıkların bilinmezliğinde güncellendi,
yokluğunun uğultulu mısraları...
sensizliğe esir harflerimden peydahlanan şiirler sustu,
titreyen nemli gözbebeklerimde...
kaçak vagonların yâr'ınsız sesini kefenledim,
...sessizliğe bileti kesilen kırık gar harelerinde..

annemin karnında öğrenmişim yanlızlığı! !
sonrası alışkanlık işte;
acıların tiryakisi olmaya başladım.......

bütün sevgililerim;
benim içime kapanıklığıma dayanamadıkları için beni terketti...

İmren Çelik:

Kipriklerime yapışan acıları akıtmak istedi gözyaşlarım,
...asi bir rüzgarın çarptığı dudaklarım;
gidişine ağıtlar yaktı,
gözlerimin önünde yokluğunla sevişen edepsiz saatler karanlığa büründü..

Bütün kızıl gölgelerin arasından köhne ruhumun çığlıkları süzülüyor.
Görünmez bir şehvetle gölgemin bekaretini almaya yelteniyor,en masum bakışlarıyla.
Faili-meçhul aşkların seslerini geri çekiyor.
Bu karmaşanın arasında;
ayaklarımın altında kalmış nefeslerim öksüz...

fonksiyonsuz bir kaosta inzivaya çekilmiş şahmeran gibiyim,pragmatist ve hedonist kaygılarla beslenen anlık tutkular arasında...

içimde biriken sancıyı anlayabilen çıkar mı karşıma! !
saçlarımdan tutup duvarlara vurdu her gece yorgun bedenimi;
geride bıraktığın azgın yokluğun..
oysa sana biriktirdiğim avuçlarımdaki sukatılmamış aşk'ımı kimseye göstermeye cüret edemedim ben..
acılarıma şahit olanların nefesleri kesilirdi sevgilim.
hiç gidemediği ülkeden sınır dışı edilmişti sevdam! !

susturamadığım çığlıklarda,
adaletsiz korkular barınıyor.
asaletsiz öfkeler yargılıyor,
tesellisiz infazlarda..
çaresizliğe mahkum saygısızlıklar çörekleniyor suskunluklasrıma...
izbe gecelere bıraktığın benliğim yakınlaşır,

puslu gecelerde dolaşan ruhumu göçebe hüzünler sardı.
düşlerime saplanmış keskin bir bıçaktı gidişin,
damarlarından oluk oluk acı akan aşk'ımın yüreği bükük..
gözlerimdeki çığlıkları bastıran,
suskunluklar fırlatıyordu dudaklarım..
yüreğimdeki sevda arazisine çöreklenen matem nice ölümler ekti;