İmren Çelik Şiirleri - Şair İmren Çelik

odamın penceresinden izlerdim,
yağmurun serenatını sevgilim..
özlü sözler tükettiğim şiirlerde yazardımi
içlendikçe!
telaş yapardım;
gözlerini anımsayamadığım anlarda,

Gecenin bir yarısı;
gavur aşklardan kalma şehrimin ayaz sokaklarında çığılk çığlığa koşturuyor sevdam..
Nerdeliğinden habersiz oysa! !
Ne aradığını bilmiyor fakat yalnızlığından kaçıyor nefes nefese..
Mutluluk maskeli,acı üniteli aşk'lar çıkıyor karşısına ve yabancılaşmanın sınırsızlığına düşüyor! !
Pozitif bir olumsuzluk oysa! !

ana rahminde doğmadan ölen bir cenin gibiydi yaşadığımız oysa!
sevdamı katleden bir katil gibi;
şimdilerde sadece kendime susuyorum,
cümle aleme sen konuşuyorum..
keskin bir bıçak gibi dayandı hıçkırıklar boğazıma ve ben hala kahkahalarını atabiliyorum çekilesi acılarımın..
oysa gittim sevgilim!

kan kırmızı bir yansımanın büyüsünde bulup bulup yitiriyorum kendimi....

gülüyorum! !

bir yudum daha sarhoş oluyorum şarabımdan!
ölümü tadarken geçmişten,

ORHUN ÇEVİK

Bir veda havası duyduğum..İnceden..
Bir civar, büyük krallıkların olduğu,
Tepede bi yerden.
Kara günlerin çokluğu,

yalnızlığa gebe kalan ruhumun;
arsızca ardı arkasına doğurduğu şizofreniler,
bir intiharın anatomisini belgelediler.

güneş ağırdan ağırdan gökyüzüne doğru süzülürken;
gün içinde kendini karanlık tabulara kitleyen ruhum,
bembeyaz gelinliği giymiş masum bir kız çocuğu edasıyla geceye süzülen ay'la beraber salıveririr kendini şehrin en ücra köşelerine....

Şimdi seni arıyorum sevgilim;
ruhsuz bedenlerin arasından bir ay ışığı gibi süzülen kızıl gölgeni..
Kokularının sindiği şehrimin sokaklarında;
şafakta gözlerini arıyorum sevgilim..
Hoşuma gitmiyor akıttığım denizlerin rengi hayalimden biraz sen sürüyorum güzelleşiyor!
Bir sen var tutturduğum yaramaz çocuk misali;

Yoktu tesellisi gözlerimi kanatan yağmurların;
içimi ısıtan sarılışların yoktu artık adam!
Uzak bir memleket garipliği var şimdi yüreğimde..
Özlemlerimin sığındığı tek yer satırlarım;
acılarımın sevgi yakmış yüreğimden dökülüverir sen kokulu cümleler! !

ilkbaharın kırbaç rüzgarı vuruyor göğsüme,
geçmişim yine çekiliyor sineme...
yorulmuş bir kalemin,
tırnak aralarına düşüyor hüzün ve
yollara düşüyor engel tanımaz gidişler....
öfkelerle yıkadığım umutlarım,