İlyas Gültekin Şiirleri - Şair İlyas Gül ...

Gözlerinden başlasam seni sevmeye..
Gülüşünde unutsam geçmişimi..
Saçlarının kızıllığına kansam...
Gözlerime hakim olamasam,
Söz geçmese kalbime...
Deli gibi sevsem

Söylesene kadın(adam) neydi hisettiğin çok sevilince.
Korkma, hadi korkma söyle;
hangi sebep cesaret verdi beni bırakıp gidişine?
Devirdiğin dağın altında kaldım bak.
Öylece bitabım ve yorgunum sözlerin kalabalığına..
Susması gereken benim sen konuş.

Sanki biraz eksik hissediyorum kendimi,
Bi çok şeyden yoksun gibi,
yoksun ya sen... varlığında biriktirdiğim anılarla tamamlıyorum kendimi.
Adının geçtiği her yerde, adındaki hecelerle tamamlıyorum seni anlatan şiirlerimi.
Belkide sadece budur seni anlatmanın tek yolu,
yada unutmak istemeyişimin bahanesi..

(İç ses) Ayaklarım yürüyor ama hiç mesafe kat edemiyorum,
yorgunluğum ayaklarıma mı vurdu, yürümek zor mu geliyor bilemiyorum. Tek başıma bukadar yük biraz fazla..
Bi dostum olsaydı şimdi, en azından bölüşürdüm bölünecek ne varsa diye düşünürken yolda geçen arabanın korna sesine irkildim..
Ayaklarım beni bi parka getirmişti.
Nerdeyim ben diye bakınırken etrafa,
Gözüm ışığı soluk lambanın altındaki kırık banka takıldı.

Bir Hayali olmalı insanın,
Gözlerini kapatığında huzur bulduğu..
Düşlediğinde umut bulduğu...
Bir hedefi olmalı insanın..
Ulaşmak için çırpındığı,
Canla başla mücadelesini verdiği,

Bir bitişin başlangıcı gibi yaşadıklarım,
Yolun en başında sonunu yaşıyorum mutlulukların.
Yüreğime yük ettiğim sancıların ilacı yok,
Kahır olmaktan başka duygu yaşamıyorum,
Gözlerim de geleceğe dair yanan bir ışık yok,
Kimine daha sarılmadan veda ettim,

Bittii...
Zamanın bile ilaç olamayacağı bi vakitte bitti...
Kaçtıklarımdan kurtuldum...
Söz bitti.
Yol bitti..
Geçmişsin artık,

Bu gece son damla düştü gözümden, gözyaşı ile birlikte sende düştün gözümden...
İnfazın öncesi son mektup.
Her sözünde seni, her cümlesinde kendimi öldürüyorum.
İçime sinmiyor bu gidiş,
Fakat kalmanın sana yararı yok, bana zararı çok.
Ölümlerden özümü öldürmeyi seçiyorum.

Tüm tövbelerimi bozasım var...
Kopartıp küfürlerin zincirini...
Dünyanın cibilyetine sövesim var...
Kimsenin gözünün yaşına bakmadan...
İçinde bırakarak yaşanmışlığı...
Bu şehri ateşe verip gidesim var...

Acıların adres sormadığı yer'dir kader...
İçinde sana biçilmiş bir yazı, yaşanması gereken hayat vardır.
Ne kapısı olur çıkmanın,
Ne yolu bulunur başını alıp gitmenin.

Eksik kalır kanatların, gücün tükenir uçmayı bırakrısın,