İlknur Köknar Şiirleri - Şair İlknur Köknar

düş mü dersin seni uyandıranın, yoksa kasvetin miydi uyku arasında boğan…yanışın var mı, kahrın bardaktan boşalan gözyaşın…hepsini sakla!

Sakla ki geçmişinle yarına taşınasın, sakla ki yamalı gülüşüne bir renk katasın…zor mu geldi bu, haklısın zordur insan elbisesine sıkışan canı bulmak…

Bu ne mi, test değil dışarıda aç köpekler kuduz tehlikesiyle baş başa, hemen yakınımızda bombalar atılmakta ve hemen içimizde şehitler son yolculuğa bırakılmakta…hala uyanmayı mı bekliyorsun…

kim, uyandırır hasta düşümden
döküldü kirpiğim, el değmeden
yandım derken buzula döndü, evim
nedir bu yarım bir nota gibi telde, gezindiğim…

hangi ses çaldırır, içimdeki sazı

kırık camlara benzer bazen kalbimiz,
içeri soğuk girer bir türlü ısınamaz gülüşlerimiz...

üşütükçe yalnızlaşır, yalnızlığa kadeh tokuşturdukça
kendimizi aldatmaya devam ederiz...

Sessizliği içinde akan bir su gibi hayat,
ne zaman dalga iç duvarları yıkacak bilinmez...

yüzümüz gülümsememekten yorgun,
kirpiklerimiz ağlama savaşlarından...

Bardaktaki dudak payı kadar
Yakın olamadıktan sonra,

Neye yarar aşk
lokma gibi gırtlağa takılırsa!

Gemileri yakmalı,
fırtına olmalı biraz hayatta
önce kendi içini dağıtmalı sonra dünyayı...

Aşk ile döndük durduk
sevgi emeğinse bizde tembellesek zor gelir demek ki

Gözlerinde, güneş doğan çocuklar sevdim
Suskunluklarında bile gülümseyişleri, kirpiklerindeydi...

22/04/2009-17:36

Bilmem, güneş ağlar mı doğarken,
ama kırık gönüller ağlar,
selamsız bırakıldığından!

Bilmem, ay küser mi yıldız olmadığından,
ama gözler yaşlanır,

Havasız kaldı içimde sevda
Gittikçe küf bağladı koltuğunda
Sonra burun tıkayan bir koku
Kapısı açmadığın aşk’ın sonu…

14/03/2010-21:44

Bir dalda
bir yaprak gibi düşersen
hayatın tam ortasına,
şaşkın şaşkın bakma...

Bir kez düştün