İlknur Köknar Şiirleri - Şair İlknur Köknar

sokak kaçkını birliği arıyor selamla taçlanan başı
İlknur Köknar

Sevgiyi yok saymak kıyametimdi
Sayende cehennemi taşıdım içime
Susmak bazen ibadetimdi
Şimdi çığlık patladı duvar dibimde…

Nedensizliklerdi dar ağacında bırakan

Devamını Oku
İlknur Köknar

sondayım
arkamdan döküldü kelimeler
buz tutmuş içim, üşüyor bakışlarım…

yoldayım
sağım solum ağaçlık

Devamını Oku
İlknur Köknar

Çıplak bir yalnızlığım var
Ne giysem yakışmıyor
Boy aynası çatlak anlaşılan
Bir türlü ikimizi yan yan göstermiyor…

10/12/2011-00:50

Devamını Oku
İlknur Köknar

Çözülemeyen bir element kalbim
Hala çözümsüz ellerinde titreyenim
Kırgınım, yoksul bir gülümseyişim
Yine de yarın doğan güneş benim!

Yokluğun acıtmıyor ilk günkü gibi

Devamını Oku
İlknur Köknar

Bir tel üstünde yürür dururuz,
ya düşer yaralanır pes ederiz,
ya da yaraları sarıp
kendimizi her nefeste yenileriz...

yeniliklerin yaşam telaşında eksilmediği bir zaman içinden merhaba!

Devamını Oku
İlknur Köknar

Bir yürek atışı bile
kalmadıysa yalan olan bedende...

yıkık kentler birikmiş olmalı
düş aleminde...

Devamını Oku
İlknur Köknar

Ateş ol gözlerimde gir içeri, erisin içimi üşüten kar taneleri!

21/05/2010-01:25

Devamını Oku
İlknur Köknar

Uykuya dalışında düşten yoksun
Uyanışında yoksul bir gülümseyiş
Her yanı sarmış bir sarmaşık gibi
Bu sevda değil, bir hüzün bekleyiş

18/08/2009-02:47

Devamını Oku
İlknur Köknar

kendi ikliminde kaybolmuş bir çocuk gibidir insan,
nerden geldiğini nereye gideceğini bilmez...

yarını yoktur aldığı her nefes ruhunu gezdiren bedene armağandır...armağanın güzelliğini birbirini sevrek yüceltir...

sevmekten vazgeçtiğin zaman ruhunu yoksullaştırırsın,

Devamını Oku
İlknur Köknar

Gülümsemeyi unutmadan başladığımız her dakikada güneş gelip yer alacaktır içimizdeki odada...her uyanış yeni bir ömürdür insana Aşk'la

Devamını Oku