İbrahim Soyalar Şiirleri - Şair İbrahim ...

Hayatta tutan hafiften beni
Senden kalan izlerdir şimdi,
Bende saklanır ayakta kalanlar
Bir hüznün kısalan eşliğinde,
Darda nefes almaya çalışandır
Bir düşün zorlu esaretinde,

Kırık bir ezgide koca düş saklayan
Çocuk oldum bende bir zamanlar,
Elma şekerinin o güzel tadını
Çıkarırken şekillenirdi hayallerim…

Bulutlardan ardı sıra yer alan

Kadındı iyi ya da güzel bir insana eşdeğer
Kavramlar arasında sıkışıp hiç çıkamayan
Silinmiş kaybolmuştu artık duyulmayan adı,
Suskun titremekte zayıf morarmış bedeninde
Varlığına kavuşmaya bekleyendi insanlığı…

Gözlerinin derin yarası
Tarifsiz anda gün alası,
Hissettiğin hep fikrinde
Zikrinin o ince tafrası…

Hayat sonsuz bir bilmece

Gözlerinden…
Mevsimler geçiyor gözbebeğinde irileşerek,
Tebessümünü hissederim
Boşlukta bir başına gezerken,
Kavrulurum yüreğimin
Talan edilmiş yangın yerinde…

Derin bir boşluk oluşmuştu bozkırda
Ufukta gördüğüm siluet, duman izi miydi
Atlılar mıydı yoksa, hayallerim mi ya da…

Tüy kadar hafif genç hayatlar geçiyordu
Gözümün önünden uzaklaşırcasına

Çağlayan gözyaşlarının tam ardına
Gizlenirdi boynu bükük bir hayat,
Göremediğin ve asla hissetmediğin
Çılgın, sessiz ve gizli gözyaşlarımın.

Denizin ayaklarına serilmiş bedenim

Kızıl bir rüzgârı dillendirirdi bakışların
Söyle! Anlatmak istediğin bir şeyler mi var
Duraksayan aksak kelimelerinde mi kalan,
Boğazıma takılansa yutkunamadığım dilimde
Sessiz hecelerimdir inleyen sesler eşliğinde…

Derin bir sancı var
Şimdi içimde ıslak,
Dudaklarımın ucunu
Acıtır yoğun fısıltılar…

Dayanılmaz bir acıdır

Solgun benziyle resim çerçevesinin
Arka yüzünde görünen adam,
Kalbinin boşluklarında saklıyordu
Dalgınlığına esir düşmüş siluetini…

Görünen evrende sanki sadece