Dostluk, güzellik, aşk, sevda ve sevgi kavramlarının sözlük anlamlarını değiştirmek mümkün olsaydı hiç tereddütsüz ben senin isminle değiştirmek isterdim... Gülücüklerin takılıyor hayat okyanusundan bıraktığın ağlara... Kucaklar dolusu... Uzaklıkları yakın edersin ayrılığa inat!
Gözlerin gece, saçların rüzgâr; hesabı yapılmaz mesafelerle ayların... Kış ortasında getirirsin gülüşünle baharı... Aylar, saatteki yelkovan, seninle yakalar uzayan sabahları...
Hüzünleri kurutursun sayfalar arasında, kaçıncı sayfada olduklarını asla bilmez kimse... Her şey benim hoşlandığım gibi olsun gerisi beni ilgilendirmez diyenlerden değilsin sen...
Sana bir kalp gönderiyorum. Önce o kalbi aç. İşte o zaman anlayacaksın neden kelebeklerin hayran olduğunu ve neden kar tanelerinin kutsal olduğunu. Minik bir bahçe var en derinlerinde. İçine girildiğinde koca bir dünya barındırdığını gördün mü bu minik bahçenin. Şaşırtırcasına. Bahçenin içinde onlarca gül. Kelebekler bile hayran kalır, özgürlüğünün önemini o zaman anlarcasına.
Boğazımda düğümleniyor sözcükler,
Tam çıkacakken zor tuttuğum,
Söylemek için ertelediğim,
Erteledikçe bittiğim, akıtamadığım gözyaşım var
Bir türlü son damlasını dökemediğim.
Aşka ara verdiğim zamanlarda çaldın kapımı,
şimdi lâl kırmızı gün batımlarında arıyorum,
/hep seni
Mis kokan sıcak tenine değince ellerim,
/kavrulurum
şimdi ne zaman çiçek koklasam
Konuşuyorum
Bir şeyler söylüyorum
Resmin var sesin yok
Resmine konuşuyorum
Dinle!
Seni seviyorum
Şimdi kapattım gözlerimi sımsıkı.
Sıyrıldım tüm düşüncelerimden.
Ne yalan söyleyeyim seni düşledim. Sen ki tüm güzelliklere, aşkınla güzellik katmakta, yalnızlıkları örtbas etmektesin. Senin görkemli görüntünü, saf, masum, asaletli halini hayranlıkla seyrediyorum şu an ne yalan söyleyeyim. Düşümde; “Aç gözlerini! ” dedi bir ses. Ben şaşkınlık içinde düşümde gözlerimi açtığımda gölün suları içinde bir Nilüfer çiçeğiydin sen.
Ne büyük mutluluk bu. En güzel şeysin. Senden öte tanımlanacak başka hiçbir şey yok. Bütün çiçekler sen, bütün yıldızlar sen. Tanrının armağanısın. Gözlerinde aşk, yüzünde hayatın ta kendisi var. Öyle gerçeksin ki... Gözler açılıyor sen, kapanıyor sen. Sen, hiç bitmeyen bir serüven. Günün en keyifli anı, uykunun en tatlı rüyası... Sen solunuyorsun nefes nefes, havadasın... Sen kokuyorsun, doğadasın...
Sesin bile sarhoş eder... Bir saniye istense sensiz geçirilen, Sensiz geçecekse geçmesin zaman, Yorgunluk nedir bilinmeyen, hiç şikâyet edilmeyen ve bir tek adımda bile tökezlenmeyecek uzun, aşk dolu bir yolsun sen. Ah, sensiz kalındığında yıkası geliyor insanın gördüğü bütün duvarları. Ardında seni bulurum sanılansın. Birden mavi bir yağmur başlıyor, ıslanıyorum. Maviye boyanıyorum. Beyaz güller geliyor aklıma, gülümsüyorum. Öyle özlenensin ki... Sen ol, hep ol... Sen en koyu, en deli, en tutkulu... Öğrenilecek çok şey var sana dair. Bilinmeyen çok şey var. Ama bir şeyi çok iyi biliyorum... Ansızın bir duygu körüklenirse yüreğinde, aklına takılırsa uzaklar ve birde kulakların çınlarsa amansız,
bil ki tam şu anda;
Rüzgârı giyinip geldim sana
Saçlarına dokunmaya geldim
Kıyamadım öpmeye
kıyamadım gözlerinde gezinmeye
Yanına usulca çöktüm
İzledim seni içimde hasretimi yutkunarak
Senin o gözlerin var ya, gözlerin...
Tutsa-tutsa gözlerin tutar beni ayakta,
Yıksa-yıksa gözlerin yerle bir eder!
Güzelliğe, sevgiye dair ne gelirse başıma onlardan gelir...
Nedendir bilmem bu kıskançlığım,
Ben suya hasret toprağım
Sense bereketli bir yağmur
Ben hazanda gamlı yaprağım
Sense baharda açan papatya
A Canım
Gözlerinde kayboldum sessiz
Gözlerin bitirdi beni
Oldum bir okyanus masmavi
Oldum bir asuman lacivert
Uçsuz bucaksız bakan gözlerinde
Daldım hep çıkamadım derinlerde
Bedenimin sol yanında biriktirdim,
Gün geçti/
Ve gün geçtikçe çoğaldı,
Hissettim.
Bir vuslat bir özlemdin sen.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!