İbrahim Sağır Şiirleri - Şair İbrahim Sağır

Zamanın hükmü yok hayallerime,
Bir anda geçmişi gezer gelirim.
Bu ak saçlı adam şu küçük çocuk,
Acep ben miyim der irkilirim.

Rüyalarda ne mekan ne boyut,

Bir esrik güvercinin tutunup kanadına,
Aklımı yele verdim, duygumu sele verdim.
Bir yolculuk başladı Kafdağı’nın ardına,
Her menzilde gölgemi post diye yere serdim.

Karanlığın hükmüne ram olurken bu âlem,

Çökünce vatanın bağrına düşman,
Gizlice Samsun’a vardı ATATÜRK,
Dedi ki; ”gelenler olacak pişman,”
Her zorluğa göğüs gerdi ATATÜRK.

Hürriyet aşkıyla tutuştu bağrı,

Dikenli yollar aştık, sarp geçitlerden geçtik,
Seksen dört sene önce cumhuriyeti seçtik.
Başımız dik, mutluyuz, yürüyoruz ileri.
Atatürk’e söz verdik, yaşatmaya ant içtik.

Seksen beşinci kutlu yılında cumhuriyet,

Şu boğaz konuşup bir dile gelse,
Fatih’ten bahseder, sorsam İstanbul.
Bilirim sığmazsın birkaç heceye,
Aklımı zorlayıp, yorsam İstanbul.

Zamanı eskiten inci, mercansın,

Toroslarda boran olur, kış olur,
Karşılar insanı yaz Adana’da.
Karac’oğlan bir sevdalı düş olur,
Elif’ten ses verir saz Adana’da.

Çağlar arkasından çağa seslenir,

Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu,
Gitti öksüz kaldı şimdi destanlar,
Yüreğim paramparca gözlerim dolu,
Başıma yıkıldı tüm kehkeşanlar.

“Serhat bellemeyin” diyordu Kars’ı,

DUYUŞ

Sular gibi çağlasın tambur bu gün segâhtan,
Aşka gelsin gönlümüz suzidilden,yegahtan

Oyalansın mızraplar bir zaman hicazkarda,

Kırgınsın, dargınsın, haklısın ama,
Hırs ile bu aşkı yakma güzelim.
Hatayı her zaman bende arama,
Gönül sarayını yıkma güzelim.

Bir hata işledim, nâdimim şimdi,

Halife-i Rahman Benim

“Kün”emriyle ola geldim, âlemlere mihman benim,
Eşref-i mahlûkat oldum, varlıklara sultan benim.

Kevn-i mekândan gelmişim, mülk-ü fenayı bulmuşum.