İbrahim Pataz Şiirleri - Şair İbrahim Pataz

Yüce makamdan verildi
Selam Fahr-i Kâinat’a
Oku diye gönderildi
Kelam Fahr-i Kâinat’a.

Zorluklara göğüs gerdi

Hürriyet ışığı saçan yüzünle
Bağrına bastığın ay-yıldızınla
Uğruna baş koyan oğlun kızınla
Ey şanlı bayrağım yüceler senin.

Coşkuluyuz başımızda sen varsın

Güçlenmemiz için, verip baş başa,
İşlere, başından başlamalıdır.
Geçirmek istersek, sözü her başa,
Önce, yoklukları taşlamalıdır.
Elbet azalacak, gönlü yaslımız,
Bilinirse, tarihimiz aslımız,

Şu kısacık hayatımda,
Uzun uzun çağlar gördüm.
Siyasetin gölgesinde,
Adaleti ağlar gördüm.

Yapıda oynamış taşlar,

Dinleyin Gönül’den çektiklerimi
Dünyayı başıma dar etti Gönül.
Ben arkadan koştum yayan yapıldak
Kendi atlı idi har etti Gönül.

Gönül yürüdükçe gönlüm yürüdü

Gönül dostum sen ayrılıp gideli
Yaz günlerim kış oldular gel gayri…
Acı oldu ayrılığın bedeli
İki gözüm yaş oldular gel gayri…

Dört senede sekiz mevsim savuştu

Kötüyü demeye varmaz dilimiz
Saygı ile anıyoruz büyükler.
Siz söyleyin ne olacak halimiz?
Girdaplarda dönüyoruz büyükler.

Tıkanmasın aklın önü açılsın

Yar yolunda düşsem yara.
Bedenimi sarsa yara.
Dertlerimi yara yara,
Yine de giderim yara.
İ.PATAZ
12/03/2003 ADANA

Kader kışı yaşarken, dört yanda don duruyor.
İleri adımları geriye döndürüyor.
Virane bahçelerde, boşuna gül ararız.
Goncalar açılmadan, kırağı donduruyor.
İbrahim PATAZ
28.03.2009 Osmaniye

Her fırsatta sövermiş,
Adam İslam Dinine.
Yemin et de, kimdir o?
İmanına, dini ne?
İ.pataz
08/08/2006 Adana