Her gün ve her saniye ölmeden sevemez insan.
Her solukta içine işlemeden yaşayamaz aşkı.
Sevda denizine düşmeden, boğulamaz aşk girdabında.
Yanmadan yakamaz aşk ateşini.
Her saniye, her an ölmeden sevemez insan.
Hissedebilmek sence kolay mi?
Hislerin uğruna savaşmak,kolay mi?
Görmeden,dinlemeden uğruna ölmek.
Aldığın her nefesi zarar bilip çekip gitmek.
Ya da kendine en afillisinden bir intihar seçmek kolay mi?
Sevmek...sevmek diyorum kolay mi?
İnsanlık diyorum...!
Hani şu sende bulunmayan.
Zaten bulupta kaybettiğini hiç düşünmüyorum.
Ya da yanından falan geçtiğini.
Anladım, uğramamış senin sokağına!
Bir umut ise ufukta takılan güneş.
Kuşların uçması anlamsız olmalı.
İstanbul yaşanılacak bir şehir ise.
Güneş, hep ufukta kalmalı.
Mektep midir cahilin ilmi.
Kahretsin...
Kahretsin hala seviyorum.
Kahretsin ki sana kıyamıyorum.
Yalnız geçirdiğim günleri sayamıyorum,kahretsin.
Yalandan da olsa gelemez mi insan.
Bak...
Usturadan keskindir şu kahve gözlerim.
Yüreğim...İman dolu yüreğimdir tek emanetim.
Kefenim...Kefenimdir şu beyaz gömleğim.
Unutma,mazlumun yanıdır benim yerim.
Dinle...
Yıldız, bir başka kaydı bu gece.
Ağır ağır iniyordu, yükü ağırdı bence.
Kim bilir, kimler ne ümitler yüklemişti üzerine.
Belki...Belkide.
Belkide kovulmuştu gökyüzünden.
Sessizliğin tam ortasındayım.
Cesaretin, anlamını yitirdiği noktada.
Yağmur yağıyor beynimde
Ve beynim tüm şimşekleri çekiyor.
Işın kılıçları geliyor ve tüm kabusları yok ediyor.
Uzun bir savaşın ardından her yer aydınlanıyor.
Bazı hisleri kelimelerle anlatamazsın.
Sıkışır bilgi dağarcığın.
Anlatsan da kimse anlamaz.
Duyarsın yüreğinin buğulu sesini.
Ürperir bedenin, sanki boşlukta gibi.
Çıkamazsın işin içinden.
Yüreğim...
Koydum yüreğimi bir kelebeğin omuzlarına.
Bak...Aşk diye diye geliyor sana.
Bak...Bu yük ağır gelir yavrucağıma.
Onu gördüğün yerde kucakla, sarıp sarmala.
Senindir bilesin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!