GÜBRE KOKULU PARK
Çınar ağaçları
Babam
Ben ve yapraklar
Hepimiz aynıyız
Bilirim yaşanılacak gibi değildir bu dünya
Ne yapalım
Kovdurdu bizi cennetten iblis,
Kaldı anlımızda
Kirli bir iz.
Mevsime aldanmayın!
Dökülen yapraklar değil
Dökülen insanlıktır.
Dökülen merhamet, iyi kalpliliktir.
"Açlık, yalnızlık ve evlat
Yiğit boynu yollarda
Her yerde beyaz at
Davası hak olanın
Hiç işi olur mu bedbaht"
Sağanak bir yağmur vardı gökyüzünden süzülen
Herkesi sırf bir somut şey için bir yerlere topluyorlardı
Hür irade, hakların demokrasisi mantalitesi
Oysa tüm çağdaş dünyada
Hırsızlığın suçu hapisti
Kuş ölür sen uçuşu hatırla demişti Asaf
Geç öğrendim bunu
Meğer ölmek bile bir kıymete hasıl etmiyordu bu çağda
Eskiden intihar edenler birilerini cezalandırmak için intihara teşebbüs ederdi
Bu çağda ise başkaları için canını verenlerin bir kalemde silindiğini gördüm.
Dünya genişti oysa bir mezara sığmıştı insan
Masamın başındayım
Başım ellerimin arasında
Olanların tek tek farkındayım.
Ellerim ensemin arkasında
İzliyorum olanları
HIZLI KAPLUMBAĞA
Hiçbir işe yarayamama duygusu
Bu duygu evet,
Tüm savaşların ortasında kalmış bir esir kafası
Daha da derin bakınca
Bir kovan kadar kıymetinin olmadığı
Üç beş çakal'a kaldı meydan
Devletin kademesinde işten anlamayan
Esnafta üç kağıtçılık, yalan
Kimi solcu kimi sağcı
Ülke oldu talan
Dayanın yiğitlerim dayan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!