Sevgilim çok özledim
Neden bırakıp gittin
Yüreğime yakışan
Ah en güzel şey sen din
Sen yoksun hep ağladım
Sanma gittim senden yar yüreğinden
Ruhumu, kalbimi sende bıraktım
Olur da özler sen koku mu bir gün
Teninden öptü ğüm yer de bıraktım
Çocukça bakar dı gözlerim sana
Dağlar aşıp geldim yar diyar diyar
Görmedim hiç güzel gözlerin gibi
Yüreğimin şâvkı zöhre yıldızı
Sevmedim hiç güzel yar senin gibi
Ne güzel yaratmış yaradan seni
Hasretin kanar durur sol yanımda bilesin
Kalbimdeki acıların tarifi yok sevgilim
Güneşim din sen benim söyle şimdi nerde sin
Yaşla doldu gözlerim gülen yüzüm nerde sin
Issız bir liman dın yüreğime sen
Kalbinin en güzel köşesindeyken
Dalgalar vurmaz dı kıyılarıma
Şimdi bir kenar da unutuldum mu ben
Ne zaman gönlüme aklıma düşsen
Söz geçiremem sus diyemem ki
Çöreklenir çökersin düşlerime
Yokluğun sevdiğim öldürür beni
Kalbimi delip deşen hançer değil
Sen gidince ağladığım doğrudur
Yokluğun ah yüreğimi kavurur
Ayrılık acısı söyle zormu dur
Hasretin den küle dönen har benim
Ömrümün son deminde sevdim seni
Açtın kalbimde bir papatya gibi
Öyle mutluydum ben öyle serseri
Neden ayrıldık biz ağladık neden
Şimdi iki yabancı divane olduk
Benim kadar sev demedim ki sana
Bir tebessüm yeter di sevdiğim
Seviyor gibi yapsaydın mesela
İnan hiç kırılmaz dı yüreğim
N' olur uzat o narin ellerini
İnsan ana rahmine düştüğünde yazılır kaderi. Ben mayısta doğmuşum, rabbim öyle yazmış ve ben sevinçlerimi de hüzünlerimi de mayıs ile haziran da yaşadım. Henüz 18' in de delikanlıydım, annemin kara oğlu, ortancasıydım sevgisine doyamadığım. Seksen dört yılının Haziran Yirmi dokuzuydu, melek olup aramizdan ayrıldığında. Aradan yıllar geçti yine bir haziran, Çakır dedem yürüdü hakka, bize hem dedeydi, hem baba. Rabbimin yazgısına boynumuz kıl dan incedir bizim, en kötü günde, şükredenlerden eyledi bizleri. Evin diregidir baba, koca bir dağdır yaslandığın, onun yokluğunu ancak öldüğün de anlarsın. Mayıs' tı kardeşlerimi ve beni yetim bıraktığın da. Nurlar içinde yat parlak, mekanın cennet, kabrin nurla dolsun babam. Dedim ya Mayıs ve Haziran, benim kader diye alnıma yazılan. Benim ve kardeşlerimin pamuk prensesi anneannem Fadime molla, o bizim hem anamız dı hem ninemiz, yemez içmez bizim için harcardı bütün servetini. Sıcak bir Haziran günüydü, melekler gibi kanatlanıp hakka yürüdüğün de. Artık son demiştim Haziranlar beni üzmeyecek, gözlerimden yaş akmayacak, daha kimi alacaksın benden Haziran. Rabbim hep Haziran da yazmış kederlerimi. Allahım sana sığınıyorum, dualarıma kattığım aminlerimi duy, bu son olsun, canımın canını da aldın bir Haziran gecesi, ben yanında olamadım. İlk defa nefret ettim kendim den, can olduğum ve canımdan çok sevdiğin birinin yanında değildim. Başını omzuma yaslayıp teselli edemedim, sen dedim sen, ne işe yararsın be adam...
Oysa ki..!
Ben koca bir dağdım, sen göğümdeki karım. Hadi gel, yasla başını omuzlarıma, ben yamacına sığınacağın koca bir dağım...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!