Bazen bırakır gidersiniz sevdiklerinizi, gitmek zorunda kalırsınız onların iyiliği huzuru için.
Gözlerinizden yaş, yüreğinizden kan akıta akıta gidersiniz...
Bir kere söz çıkmıştır sevdiğinin ağzından yüreğinize saplanmıştır hançer gibi.
Ah! dersiniz ah! keşke vursaydın alnımın ortasından, oracıkta ölseydim, hiç acımaz dı yüreğim. Oysa ben şimdi her gün yeniden ölmekteyim...
Sen demişti sevgili, herşeye sen sebep oldun, aklıma her gelişinde sağır eder kulaklarımı bu ses, yüreğime yeniden saplanır hançer.
Heybe si sırtında garip yolcuyum
Nereye kadar ah gidebilirim
Dönüşü olmayan uzun yoldayım
Olur da bir gün dönmeyebilirim
Ben böyle değildim bakma halime
Saçıma düşen o akları sorma
Ne ettiysem ah ben kendim ettim
Ne olur sevdiğim derdimi sorma
Duvardaki resmimi söküp atmış sın
Bana dair ne varsa yırtıp yakmış sın
Sırtımdan vursan da düşer mi sandın
Beni bu alem de kim tanımaz ki
Geceler şahidim mey ler yoldaşım
Ben ne çocuklar gördüm
Olmadı hiç babası
Atıldılar çöp diye
Vicdansız dı anası
Utanma sen çocuğum
Yağmursuz bulutların anlamı yok
Savrulup düşen o sarı yaprakların
Sevgilim sensiz her şey anlamsız mış
Gözden düşer ah benim yağmurlarım
Ben seni çileli yollar geçerken
Bir yar sevdim geç yaşım da
Rüzgar değmiş saçlarına
Kına çalmış o yar yar yar
İki kaşın arasına
Arasına oy arasına
Girmişim çıkmaz bir yola
Dönemem ki yemin ettim
Ayrılığın tek suçlusu
Kader değil bir benmiyim
Bir benmiyim bir benmiyim
Bir ömür sonra mı doğar insan
Kader diye gönlüne yazılan
Can dediğin candan da öteymiş
Hançer gibi kalbine saplanan
Bir ömür sonra mı sever insan
Ne kadar zormuş seni, uzaktan sevmek
Dokunamadan, o narin ellerini tutamadan
Nefesini, nefesimde hissedemeden
Gözlerinin koyusuna, düşemeden
Senden uzak ta, seni sevmek, ne zormuş...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!