Hüzün ve Sevda Şiiri - Hasan Katip

Yine mahzun,
Mahzun bu gönül..
Uzaklara,
Hep uzaklara dalar da gözlerim,
Bağlanır kalır
Sevgilinin kapkara urbalarına...
Dönerim etrafında,
Yalvarır dururum gözyaşlarımla;
Bir nisan yağmuru
Damlasın diye umutlarıma!
Ben gülün sevdalısıyım
Dikenler üstünde yürüsem,
Pare,pare olsa da her yerim,
Goncaya ulaşmaya uzanır,
Gül rengiyle kanayan ellerim!
Ah hüzün!
Sen ne güzel şeysin;
Hep sevdaya ait ateşi beslersin.
Mesafeler üzmez beni
Çünkü;
Güle dair hüzünler bestelersin
Sevdam,
Dağlar ardında benim.
Uzaklardan çok uzaklardan
Hep bir çağrı beklerim...
O gül bahçesi benim,
Evet benim,bilirim ama
İşte böyle hüzünle,
Ben hep uzaklarda beklerim.