bulutların arasında güneşi gördüm
ışık saçıyordu
imrendim şehrin denizine
anlatıyordu sanki yalnızlığımı.
mırıldadım kendi kendime içimdekileri mi
Yıllardır sen yoksun yanımda
Karardı dünyam hasretim sana
Güneşsiz ve sensiz yalan dünyada
Nasıl yaşarım ben sensiz anne,
Kahırdan beyazlandı saçlarım,
Hayat sensiz çok zor be anne
Dağların ardında sesin kulağımda
Kanayan bir yanım kaldı orada
Şimdi uzaklardayım özlüyorum seni anne
Geceler sessiz ve ızdırap dolu
Ayrılık kurşunu saplandı
Çıkmıyor nedense yüreğimde
Böyle ayrılık görmedim
Kan damlıyor gözlerimde
Ağlıyor gözlerim kan ağlıyor
Bir hüznün adıydı sanki
Dün geceki bakışların
Gözlerime bakınca hüznü yaşadım o an
Düşer her hayalime bir damla yaş sanki
Sensiz geçen zamana değdi gözyaşlarım
Ararım seni geceleri
Erzincanın kavakları
Serin olur yaylaları
Kurudu bütün kavakların dalları
Dökülüyor nedense yaprakları
Hayalinle yaşamak zor geliyor bana
Kanadım kırık uçamam ben
Yerlerde sürünüyorum inan
Senin hayalinle yaşamak ister bu gönül
Kanadı kırık bir kelebek gibi
Benim bu güzel ömrüm
Güneşin doğuşunu
Hep beklemekle geçti
Hep karanlıkta bekledim
Birgün aydınlık olur diye
Bende merak ediyordum sonunu
-
Hüseyin Çubuk
Tüm YorumlarÇok güzel bir çalışmaydı..
Kutluyorum samimi yürek sesinizi..
Tam puanımla.. (Antolojimde)
Saygı ve Selamlarımla
HÜSEYİN ÇUBUK