Hüseyin Varyeter Şiirleri - Şair Hüseyin ...

Yaradan!
Bir aya,
Bin ayı saklamış.
Uyanık olan kulları,

Gözlerin beni benden aldı bitirdi,
Ellerin beni benden aldı götürdü,
Gönlüm seni seviyor ebedi!
Bu can bu bedenden gideli.

Yanıyorum ateşler içinde

Kimse durmuyor sözünde,
Kalmamış samimiyet!
Doğruluk dürüstlük,
Erlerde bilinirdi hep…
Nerde erlik yüreklilik?
Sevgi! Menfaatle duyulmuş,

Yağmur damlaları,
Camlarda saçaklarda.
Sevinci duyuluyor,
Bitkilerde ağaçlarda...
Serinliği geliverdi,
Yüzlerde tenlerde...

Kolay gizliyordun sen yüzünü,
Pandemi bitti ,masken düştü!
Ne balolara katıldın aklınca,
Ne gönüller kandırdın da,
Eline ne geçti yaptın da?
Kolay gizliyordun sen yüzünü,

Gün;
Güreşten çıkmış pehlivan!
Öyle yorgun,
Öyle düşkün.
Heyecanı yenilgiye,
Sevinci boşa!

Sevda budur işte!
Sevmek gönülden,
Çıkmayan bir şey.
Hissettikçe damarında,
Kan gibi bir şey.
Yaşamak onunla,

Daha ne akşamlar olacak,
Güneşler doğacak gönlümüze!
Daha ne hasretler duyacak,
Heyecanlar dolacak gönlümüze...

Sen uzaklara gidince,

Sensiz dönmez dünya,
Sensiz doğup batmaz güneş.
Sen varsan sevgi bulur,
Kendine göre bir eş…
Sen SU sun!
Yükseklerden düşen.

Bu gece bir haber aldım,
Kaymış dünyamdan yıldızım.
O benim bahçemde gülüm,
Ben şimdi onsuzum!
Beni her şeyden çok severdi,
Üzüldüğümü gördüğünde,